Tomorrowland Winter op Alpe d’Huez zit erop, 22.000 festivalgangers palmden legendarische ‘wielerberg’ in

KIJK. Er werd 6 dagen lang gedanst op de beats van Tomorrowland.

Je zal maar een van de 1.700 permanente inwoners van Alpe d’Huez zijn. Tijdens de wintermaanden ben je wel gewend aan de instroom van toeristen natuurlijk - velen zullen er ook van leven. Welkom Duitsers, Britten, Nederlanders en Belgen. Wat moeten zij de ogen uitgewreven hebben, nadat hun slaapdorp een week lang uitgroeide tot het epicentrum van de feestwereld. Exuberante Zuid-Amerikanen zongen er geregeld de hoogste en de laatste noten. Met meer dan 1.000 hadden ze via het reispakket ‘Global Journey’ de oversteek gemaakt. Ook het Aziatische continent was opnieuw vertegenwoordigd en dan stonden er nog 20 000 wachtenden op de lijst. Corona? Definitief niet langer meer die wereldwijde epidemie, maar terug het vertrouwde Mexicaanse bier. Voor 3,5 pearls (omgerekend een slordige 8 euro) zette je een blikje aan de lippen op de hoogst gelegen stage, de 3.330 meter hoge ‘Top of the Mountain’.

Het moet gezegd: die Zuid-Amerikanen zagen we rond de vier ‘outdoor’ stages, die telkens mini-Tomorrowlands waren met vanaf de middag dj-sets, zelden in skikledij. De lift op louter in feestmodus. Een pak handiger natuurlijk, wanneer er ten dans wordt gedraaid en je niet moet shaken op ski- of snowboardlaarzen.

Het uitzicht op de besneeuwde bergtoppen en (minder besneeuwde) vallei, de allerbeste dj’s, vuurmachines, rookpotten, carnaveleske toestanden. Kortom, feestjes die tot de magie van Tomorrowland Winter behoren. Op Crystal Garden waakte een lichtblauwe havikskop met wijd uitgestreken vleugels, op Frozen Lotus liet je je onderdompelen in het feestconcept van La Folie Douce, met ook de nodige live arrangementen.

De organisatie zet ook volop in op die unieke feestbeleving door Tomorrowland Winter zo laat in het skiseizoen te programmeren. Minder kou, meer zon. Die was zeker de eerste vier dagen van de week aanwezig. Met soms mindere sneeuwcondities als noodzakelijk kwaad. Je kan maar beter een geoefend skiër zijn om hoog richting de Alp te trekken, want onder de 2.000 meter leek skiën wel op wat Tomorrowland als muziekfestival is. IJs voor de adepten van hardcore, dan weer diepsneeuw voor de liefhebbers van deep house. Gelukkig soms ook de perfecte sneeuw om in trance te geraken. De vettige sneeuwbrei moet voor de fans van de Moose Bar geweest zijn. Die kwamen overigens hard aan hun trekken, met een houten chalet plus buitenterras van maar liefst 310 vierkante meter groot.

Ook het festival ‘an sich’ stelde alles behalve teleur. De prachtige Mainstage was weggelopen uit de Atmosphere stage van Tomorrowland zomer, zij het met winterse elementen. Op veel bijval kon de intieme houten veranda naast het restaurant ‘Brasa’ rekenen, waar Belgische dj’s er een sport van maakten onaangekondigde back to back-sets te spelen. Op woensdagavond verrasten Dave Lambert, Yves V en Delafino.

En zo staat de tijd niet langer stil in Alpe d’Huez, een skidorp waar je je soms nog in de jaren 80 waant. Met dank aan het nog steeds 100 procent Belgische Tomorrowland. Die zeker verder wil investeren in meerdere en modernere accommodaties: naar volgend jaar toe, worden er al tot 1.500 à 2.000 slaapplekken meer verwacht. Een verbinding met het nabijgelegen skigebied Les Deux Alpes staat ook op het menu. Net zoals de Schorre in Boom, dat door Tomorrowland is uitgegroeid tot een geweldig provinciaal domein, met kunstinstallaties en wandelpaden op kindermaat.

Na drie edities zijn de kinderziektes die de organisatie van het festival op een alpentop onherroepelijk met zich meebrengt (‘verdorie, onze internetkabel is ondergesneeuwd!’), er ook stilaan uit waardoor de focus meer kan liggen op dingen die Tomorrowland zo uniek maken. Zo werden we bij aankomst op onze verblijfplaats in Auris, halfweg de 21 haarspeldbochten van de Alp, verwelkomd met een dj-set aan de skilift. De Tomorrowland Academy organiseerde dj-lessen voor jongeren en ook gesprekken met dj’s/producers als Afrojack, Lost Frequencies en Kevin De Vries. In restaurant Nubes kon je eten in een skilift. Een concept even simpel als geniaal: bij elk van de drie rondes die je eitje maakte, werd er in de tiental seconden dat de lift open was, een nieuwe gang geserveerd. Een unieke eetervaring.

En dan hebben we met de ambitie en ervaring van Tomorrowland het topje van de ijsberg ongetwijfeld nog niet gezien.

Zoals Marvin Gaye het vroeger al zong. ‘Ain’t No Mountain High Enough’.