24 UUR LIVE met Miguel Wiels verlengd wegens succes (en noodzaak): "Want corona doet de muziekindustrie nog altijd bloeden”

“We willen vooral niet van ‘24 UUR LIVE’ een politiek statement maken, met een aanklacht tegen de huidige maatregelen. We willen positivisme en een vast geloof in de toekomst uitstralen. Entertainment, en dus zeker ook muziek, is belangrijk om mensen te laten wegdromen, zeker in deze tijden. Alle artiesten, van welke rang of stand ze ook zijn, kijken er gewoon heel erg naar uit om voor iedereen weer muziek te maken en te spelen.”

“Dat is maar een héél klein verschil, hoor. In het Sportpaleis zouden we in normale tijden optreden voor 20.000 man, nu moeten we het doen met 200 mensen. Maar goed, dat geeft toch een extra boost. Een artiest wil toch het liefst mensen zien als hij zingt, en niet alleen voor een scherm of achter het zwarte gat van een camera met een rood lampje erop.”

“Ik moet toegeven: ik was er een beetje zenuwachtig voor. Maar van zodra ik begon te bellen, bleek dat iedereen opnieuw enthousiast was. Terwijl ik van de A naar de Z aan het bellen was, waren artiesten mekaar al aan het bellen. ‘Er komt terug een ‘24 UUR LIVE’!’ En wanneer ik dan aan de lijn hing, moest ik het niet eens meer uitleggen. ‘Mijn antwoord is ja!’ De telefoons waren nu iets korter.”

“Ik ben de goedkoopste muzikant van allemaal, ja. (lacht) Op de sloten koffie na dan. Het was één grote adrenalinerush. Een rollercoaster die voorbij geraasd was voor ik het besefte. Het gebeurde dat ik met Daan op het podium stond en tien minuten iets totáál anders aan het spelen was met Margriet Hermans. Er was gewoon geen tijd om na te denken. Dat zorgt ervoor dat je blijft doorgaan.”

“Het eerste wat ik deed, was een Westmalle Tripel drinken. Dat smaakte geweldig, maar hij kwam serieus binnen. (lacht) De dagen erna voelden alsof ik een jetlag had. Moe zijn en in slaap vallen op de meest vreemde momenten van de dag, maar dan ’s nachts wakker liggen. Maar goed, dat had ik ervoor over.”

“Ik ken er héél veel uit hoofd, maar meer dan 400 songs is wat veel. Het vergt wel een minutieuze voorbereiding, maar repeteren doen we niet. In mijn iPad zitten de partituren klaar — van The Black Box Revelation tot De Romeo’s — en ik swipe gewoon van de ene naar de andere. Dat is wel een prettige ontdekkingstocht — ‘Ah, nu gaan we ‘Veel te mooi’ spelen van Erik & Sanne!’”

“Als je ziet hoe de mensen dansen in hun woonkamer, geeft dat een shot energie. Dat is een rare paradox, want in de zaal is het leeg en donker. En wanneer je dan na een paar uur hoort dat er al 300.000 mensen aan het volgen zijn, krijg je enorme kick. Zeker ’s nachts, wanneer we feestmuziek spelen en het kot in brand steken, is er een geweldige vibe die je tot op het podium voelt. Ik kan nu al niet meer wachten. (lacht)”