Ontslagen stadsarbeider wint proces tegen stad Mortsel

De soap rond Spruyt begon al in 2013 toen werd vastgesteld dat de loods aan Fort 4 in Mortsel vol asbest zat. Er werden werkzaamheden gestart om het asbest veilig te verwijderen. In 2017 vonden Spruyt en zijn collega’s herhaaldelijk nog asbestresten tijdens werkzaamheden rondom het fort. Elke keer werd er door de stad een procedure opgestart om het asbest opnieuw veilig te verwijderen. Behalve bij de laatste vondst van Spruyt en zijn collega’s. Althans, dat kan de stad niet aantonen. Spruyt weigerde nog in de loods te werken en werd ontslagen.

De zaak Spruyt versus Mortsel bleek na een eerste behandeling eind mei zo klaar als een klontje voor de Antwerpse arbeidsrechtbank. Een week vroeger dan gepland kregen alle partijen het eenduidige vonnis al opgestuurd en het hoefde niet eens voorgelezen worden in de rechtbank.

“Ik was enorm verrast toen we het vonnis al een week eerder in de bus kregen”, zegt de opgeluchte Peter Spruyt. “De rechtbank heeft me op alle vlakken gelijk gegeven. De stad kon niet aantonen dat ze de veiligheidsprocedures hebben gevolgd nadat we opnieuw asbest aantroffen in de loods aan het fort. De rechter oordeelde dat ik wel degelijk gegronde redenen had om het werk toen te weigeren. De arbeidsauditeur zei tijdens de eerste zitting al dat de stad me wel politiek heeft afgerekend omdat ik afgevaardigde was bij het ACV. De rechter is hem daarin gevolgd en de stad is ook veroordeeld voor syndicale discriminatie.”

Aan het relaas van de arbeidsauditeur aan het einde van de zitting in mei, was het inderdaad al duidelijk dat de rechtbank Spruyt gelijk zou geven. “Er zijn aanwijzingen dat Spruyt wel degelijk de prijs heeft moeten betalen voor zijn slechte relaties met de stad als vakbondsafgevaardigde”, klonk het toen. “De stad zou wellicht geen of een mildere sanctie hebben opgelegd moest Spruyt een minder belangrijke rol hebben gehad. De stad zal moeten kunnen aantonen dat er geen sprake was van discriminatie.”

Klaarblijkelijk heeft de stad dat niet kunnen aantonen. Mortsel werd veroordeeld tot het betalen van een boete en moet opdraaien voor de proceskosten. Daar bovenop moet de stad Spruyt een schadevergoeding betalen voor het verloren loon (ongeveer 20.000 euro) en een schadevergoeding voor smaad en eerroof (ongeveer 2.500 euro).

“De rechtbank heeft twee belangrijke punten aangetoond”, zegt Peter. “Dat je vakbondsafgevaardigden niet zomaar kan ontslaan en dat je niet mag sollen met asbest. Er zit in Vlaanderen alleen al nog vier miljoen ton asbest in oude panden en constructies. Het kost misschien veel geld om dat op een veilige manier te verwijderen, maar dat is dan maar zo. Volksgezondheid is voor mij nog steeds belangrijker dan geld.”

Peter is intussen werkzaam als klusser bij Familiehulp, hij doet huishoudelijke karweien en werken bij mensen die dat zelf niet of niet meer kunnen. “Een erg mooie job waar ik me thuis voel, hopelijk kan ik dit blijven doen tot mijn pensioen.”