"Het leven heeft ook nog mooie kanten"

GULLEGEM/SINT-ELOOIS-WINKEL/MERCHTEMOp de terugweg van een kerstbezoek aan familie in Maaseik, op 26 december 2007, vliegt het gezin van Wim Loetschert uit Sint-Eloois-Winkel met de helikopter naar huis. Lien Suffis (24), de verloofde van zoon Pieter (24), reist mee. Ergens halverwege stort het toestel neer. Alle vijf inzittenden sterven. Vandaag, tien jaar later, is de pijn er niet minder op geworden voor de Gullegemse ouders van Lien. "Maar het leven heeft ook nog mooie kanten en daar moeten we van genieten", stellen ze.

HANS VERBEKE 23-12-17, 02:45 Laatste update: 23:02

Herman Suffis en Annemie Tanghe, de ouders van Lien. © Henk Deleu

Tweede kerstdag 2007. Annemie Tanghe is boven bezig met administratie. Echtgenoot Herman Suffis tokkelt in de keuken op zijn laptop. Het nieuwsbulletin van 17 uur trekt de aandacht van Herman. "Vijf doden bij helikoptercrash in Merchtem", klinkt het. "Lien en Pieter", flitst het door zijn hoofd. "Het toestel was opgestegen in Limburg en op weg naar West-Vlaanderen", zegt de nieuwslezer. Herman weet genoeg. Lijkbleek trekt hij naar boven. "Annemie, er is iets gebeurd." Meer hoeft hij niet te zeggen. De wereld van het echtpaar en hun zoon Roel stortte in.

Na de hectiek van de begrafenis - vijf lijkkisten vooraan in de Sint-Eligiuskerk - begonnen moeilijke jaren voor het gezin. Herman (62) steekt niet weg dat hij er emotioneel helemaal onderdoor dreigde te gaan. "Elk verwerkt zo'n drama op zijn manier", zegt hij. "Annemie had het ook heel zwaar, maar bleef rationeler, misschien dankzij haar job als verpleegkundige. Eerlijk: ze heeft me bij m'n nekvel gegrepen om te vermijden dat ik helemaal zou wegglijden. We hebben veel gepraat, zijn ook naar een lezing geweest van rouwexpert Manu Keirse. Daar hebben we veel andere ouders van verongelukte kinderen ontmoet. We hielden er niet zo'n goed gevoel aan over. De steun die we kregen van familie en enkele goeie vrienden gaf ons veel meer kracht."

De voorbije jaren kende het echtpaar slopende tijden, maar ook mooie momenten. "Het huwelijk van onze zoon Roel met Vanessa heeft ons veel deugd gedaan, net als de geboorte van hun twee kindjes", zegt Annemie (62).

Huwelijksfeest

Slachtoffers Lien Suffis en verloofde Pieter Loetschert. "Ze waren voor elkaar gemaakt." © Henk Deleu

"Naar het graf gaan we zelden. Het voelt altijd kil aan. Liever herinneren we Lien en Pieter zoals toen ze nog leefden: altijd opgewekt, actief, gemaakt voor elkaar. Ze kenden elkaar zeven jaar toen het ongeval gebeurde en zouden het jaar nadien in september trouwen. Dat weekend zijn we met Roel en Vanessa naar Barcelona getrokken. We konden het niet aan om thuis te blijven en hebben er met z'n vieren gedineerd, precies alsof we op het huwelijksfeest van Lien en Pieter zaten. En op één of andere manier hebben we er allemaal iets aan gehad."

Pakjes

Annemie en Herman proberen voorzichtig te genieten. "Ons leven is niet gestopt met de dood van onze twee kinderen. Jawel, je hoort het goed: twee kinderen, want Pieter was hier echt kind aan huis. 'Jullie moeten minder werken en wat meer profiteren', zei Lien ons vroeger. Dat proberen we sinds een tijdje, op een bescheiden manier: een frisse wandeling, een weekendje Ardennen, dat soort dingen.

Maar elke dag denk je weer aan hoe het zou geweest zijn, zonder dat stom ongeval. Lien en Pieter hadden nog hun hele leven voor zich. Ze wilden ook snel kinderen. Ach, het mocht niet zijn. Kerstdag, familiedag bij uitstek, heeft voor ons elke betekenis verloren. De kerstboom staat er, maar de lichtjes hebben nog niet gebrand dit jaar. Gelukkig is er Elena. Vier is ze, ons oudste kleinkind. En deze week keek ze wat sip toen ze zag dat er nog geen pakjes onder de boom lagen. Daar moeten we dus dringend werk van maken. Het leven gaat verder."