Vier dagen na Abu Dhabi golft Thomas Pieters alweer in Dubai, maar: “Zege had grote impact, ik ben even gecrasht”

Eén voordeel heeft Thomas Pieters wel: de afstand tussen Abu Dhabi, waar hij zondag de Rolex Series won, en Dubai, waar hij vandaag aan de Desert Classic begint, is makkelijk te overbruggen. De twee steden in de Verenigde Arabische Emiraten zijn op nog geen twee uurtjes rijden van elkaar. Dat beperkt de reistijd. “Fysiek zit ik nu niet zo fris als een week geleden”, bekent Pieters, die vandaag dertig wordt. “De emotionele ontlading na m’n belangrijkste zege tot op heden had echt een grote impact op mijn lichaam. Precies alsof ik tegen een muur aan knalde. Maandag ben ik even gecrasht. (glimlacht) Het kwam er dus op aan om goed te rusten en te eten en mijn krachten te sparen. Ook tijdens de wedstrijd. Ik durf me al eens kwaad te maken als het niet loopt zoals ik wil – dat ga ik nu proberen vermijden. Wie weet speel ik op de eerste dag meteen min zes of pus drie onder par... da’s golf. Het is niet elke week hetzelfde.”

In Abu Dhabi kende Pieters geen inzinking. Hij speelde vier dagen consistent golf, een beetje saai, zoals hij het zelf noemt. “Wat discipline vraagt. Niet altijd voor het spektakelshot gaan, ook al wéét je dat je dat kan maar gewoon eens twee of drie keer na elkaar par spelen... en dat heb ik goed gedaan.” Goed genoeg voor een winstpremie van 1,2 miljoen euro: z’n dikste cheque ooit. Pieters: “Ik ben ook maar een gewone mens: voor mij is dat bedrag net zo onwezenlijk als voor jou. Maar als ik eerlijk ben: het doet me eigenlijk niets. Ik ben vooral blij voor mijn coaches en caddie. Zelf wilde ik vooral graag een replica van die schone trofee om in mijn living te zetten. Het kwam pas laat binnen dat ik zo veel had verdiend. Ik zal dat goed besteden. Ik ben een huis aan het bouwen, misschien ga ik nu een nét wat mooiere keuken laten zetten.” (lacht)

In Dubai, waar alweer een prijzenpot van 7,1 miljoen euro te verdelen valt, kreeg Pieters maandag het gezelschap van zijn vriendin Stefanie en dochtertje Florence. Of hun aanwezigheid hem kan inspireren? “Weet je, vroeger vond ik dat zo’n cliche wanneer vrouw en kind op de greens kwamen gelopen maar nu ik zelf papa ben, hoop ik dat Florence op een dag ooit eens mag meemaken dat ik win – als golfer maak je dat niet zoveel mee.”

Pieters intussen al zes keer. Hij klom ook meteen op naar de 31ste plek op de wereldranking. Of hij zich in staat acht zijn beste ranking ooit (23ste) te verbeteren. “Misschien klinkt dat niet bescheiden, maar ik heb zeker het potentieel. Die 23ste plek dateert al van 2017. In die vier jaar tijd ben ik een veel betere golfer geworden. Ik ga niet zeggen dat ik het nummer één word, maar ik kan wel beter.”