Topatleet schrijft positieve epotest toe aan coronavaccinatie, maar valt al snel door de mand

Afgelopen februari ging Robertson op 33-jarige leeftijd met pensioen. Als Nieuw-Zeelands recordhouder van de halve marathon (59'47") en marathon (2.08'19"). Maar het was geen vrijwillig einde van zijn carrière, blijkt nu. Hij werd tijdens de Great Manchester Run in mei 2022 positief getest op epo. Als een kat in het nauw startte Robertson tegenover de autoriteiten een wel heel opmerkelijk verhaal om zijn onschuld te bewijzen.

Robertson ontkende de aanwezigheid van epo in zijn lichaam niet. Wel gaf hij een medische instelling in Kenia de schuld. Samen met zijn tweelingbroer Jake verhuisde hij op z’n 17de naar het Afrikaanse land in de hoop ‘s werelds beste langeafstandsloper te worden. Maar bij een coronavaccinatie in een Keniaans centrum vorig jaar liep het volgens hem fout. In de plaats van het vaccin, moeten ze hem erytropoëtine (epo) hebben toegediend. Robertson stuurde zogezegd bewijs naar de Australische autoriteiten om zijn standpunt te staven.

Dat bewijsmateriaal werd al snel onderzocht en... als nonsens afgedaan. De vicepresident van de medische instelling in Kenia kwam bovendien met een nogal waterdichte verklaring. “De heer Robertson kreeg geen epo toegediend, hij bezocht onze faciliteit niet op de vermeende datum en de medische notities die de heer Robertson heeft aangeleverd, werden niet verstrekt door ons. Bovendien komt het patiëntnummer op de documentatie niet overeen met dat van meneer Robertson.” De twee artsen die Robertson geholpen zouden hebben, zijn volgens de vicepresident op de koop toe slechts laboratoriummedewerkers, van wie er eentje überhaupt niet aan het werk was op de datum dat Robertson de instelling bezocht zou hebben.

Het Nieuw-Zeelandse sporttribunaal wist genoeg en gaf Robertson acht jaar schorsing. Vier jaar omdat hij verboden middelen had gebruikt. Vier jaar omdat hij knoeide met bewijsmateriaal. De man zelf maakte er in mei vorig jaar van dat-ie gewoon op pensioen ging. Alleen had hij er geen rekening mee gehouden dat het hele verhaal wel eens zou kunnen uitlekken. Dat gebeurde afgelopen maandag in Nieuw-Zeelandse media. Drie dagen later biecht Robertson op dat zijn verhaal een fabeltje was en hij bewust naar doping had gegrepen.

“Ik nam eenmalig doping omdat ik al enkele jaren frustraties voel over de sport”, vertelt hij in de Nieuw-Zeelandse podcast Runner’s Only. “Want ik ben ervan overtuigd dat het geen eerlijk speelveld is. Waarom moest ik altijd degene zijn die verloor? Of leed? Waarom moest ik degene zijn die zijn contract kwijtspeelde en geen inkomsten meer had? Na de Olympische Spelen kreeg ik van een sponsor zelfs te horen dat ze dachten dat ik beter zou lopen (Robertson werd in Tokio 36ste, red.). Plots werd de deal stopgezet. Veel spaargeld had ik niet meer over. Het was puur overleven. Van het een kwam het ander. Ik heb een aantal beslissingen genomen in een zeer donkere tijd.” Robertson handelde op dat moment ook een “vervelende scheiding” met zijn ex-vrouw af.

Over waarom hij dan een Keniaans medisch centrum voor de bus gooide, zei hij het volgende. “Ik probeerde gewoon mijn kont te redden. Ik neem dat volledig op mij, dat was enkel en alleen mijn idee. Die vier extra jaren schorsing maakten me toch niet uit. Vier of acht jaar aan de kant, het betekende hoe dan ook einde carrière.”

Robertson voegde er overigens aan toe dat epo “een cultuur van zijn sport” is.