“Swings en Desmet zetten België op de kaart in de wintersporten”: BOIC-voorzitter Saive supertevreden

Jean-Michel Saive: “Als je naar de resultaten kijkt, en dat is toch de prioriteit, dan kan ik alleen maar supertevreden zijn. Het goud van Bart was, na het brons van Hanne, de kers op de taart. Voor mij was het ook een kennismaking met de wintersporten, dus in zekere zin was Peking een leerschool.”

“Ja. Je zag natuurlijk dat hij de favoriet was. Hij moest alle aanvallen afslaan en elk gat dichten, een beetje zoals  Wout van Aert in Tokio. Gelukkig viel het even stil, zodat hij kon recupereren en nog genoeg jus in de benen had om z’n eindsprint in te zetten. Het was indrukwekkend hoe sterk Bart nog was aan de finish. Tactisch maakte hij ook de juiste keuzes.”

“Ja, maar dat ligt een beetje in de lijn van Tokio, hé. Daar kondigden verschillende Belgen ook een gouden medaille aan en bereikten dat doel dan ook - net als Bart nu. Hij bleef heel de Spelen sereen, wachtend op zijn belangrijkste nummer. Echt een groot kampioen en rolmodel. Hij bewees dat, als de motivatie, focus en overtuiging er is, je niet bang moet zijn om je ambities uit te spreken. Chapeau dat hij deed.”

“Experts zegden me dat het mogelijk was, maar in het shorttrack kan er veel misgaan: het is een spectaculaire en tegelijk soms verrassende discipline. Maar Hanne was sterk én aanwezig op drie verschillende afstanden. Het was hààr olympische week.”

“Om te beginnen was dat vooral voor Hanne zelf belangrijk maar uiteraard ook voor de Belgische delegatie. Dan merk je toch dat België anders wordt bekeken. We vallen niet niet alleen op met onze gele uitrusting (lacht), maar ook met onze resultaten en medailles. Ze zetten België zo op de kaart in de wintersporten. Daar kregen we veel felicitaties voor.”

“Ja, wat een verschijning op het ijs. Gracieus. Ze is mooi in alle opzichten, in haar bewegingen, met haar uitstraling - Loena was ook heel tevreden dat ze met haar broer als trainer top acht haalden, in een discipline waarin het als Belg niet makkelijk is om uit te blinken.”

“Ik weet dat er studies bezig zijn, waar ik het resultaat nog niet van ken. Dus het is nog even afwachten tot wat dat leidt. Resultaten zoals hier in Peking geven zo’n sporten natuurlijk wel een duwtje in de rug.”

“Ja, maar de realiteit is dat in Nederland snelschaatsen, en in de mindere mate shorttrack, echt een nationale sport is. Dat kan je dus moeilijk vergelijken. Gelukkig is Nederland een buurland en moeten onze atleten niet te ver gaan. Het zou ingewikkelder zijn mocht het aan andere kant van de planeet zijn (lacht). Nederland is op de Zomerspelen heel performant in veel verschillende sporten maar op de Winterspelen is dat tot twee beperkt.”

“Ja, maar we werken wel samen. Onze atleten trainen bij hen en die nabijheid is een voordeel. Terwijl ze voor sporten als het skiën verplicht zijn om verderweg te trainen.”

“Mja... maar wanneer je je als topsporter wil meten met de besten van de wereld, dan moet je naar het buitenland, ook al is de infrastructuur in eigen land aanwezig.  Ik moest voor het tafeltennis ook naar China als ik met hen de strijd wilde aangaan. Daar is geen ontkomen aan als je internationaal niveau wil halen.”

"Triest, hé. ‘t Gaat om een meisje van 15 jaar. Het IOC heeft gedaan wat ze moest doen maar er is een beslissing gevallen en die moet je dan respecteren. Als je me nu vraagt om het petje van atleet op te zetten, dan zeg ik: de regels moeten voor iedereen hetzelfde zijn. En is het niet omdat Valieva in de wereld van volwassenen belandt dat ze in problemen komt? ‘t Was in elk geval niet mooi om te zien.”

“Daar is intern nog niet over gepraat en het BOIC nam daar nog geen officieel standpunt in, maar ik nam op m’n dertiende voor het eerst deel aan een WK. Ik was op die leeftijd al de beste bij de seniors in België, het leek mij niet meer dan normaal dat ik dan kan deelnemen aan EK’s en WK’s. Anderzijds: in het tafeltennis is er geen leeftijdsgrens. Mocht die er zijn geweest, dan had ik moeten wachten.”

“De zaak-Valieva is nu wel een extreem geval, dat niet zozeer met haar leeftijd heeft te maken, maar met de andere regels voor minderjarigen. Als ik de beste van de wereld zou zijn, zoals Valieva, dan had ik het ook niet begrepen dat ik niet aan de Spelen zou mogen meedoen. Feit is dat ze zonder die positieve dopingtest onder net dezelfde druk zou hebben gestaan als al die andere meisjes. En dan hadden we niet zo’n drama meegemaakt als we nu zagen. Valieva bezweek onder bovenmatige druk.”

“Het is duidelijk dat Kim zich nu wil richten op de toekomst, voor haar is dat een afgesloten hoofdstuk. In Peking deed iedereen wat ze kon, ook het BOIC.”

“Gezien de omstandigheden hebben het BOIC en het IOC er alles aan gedaan om de situatie te verhelpen. En haar verhaal maakte het voor andere atleten nadien wel wat beter. Het was zeker geen aangename situatie voor Kim, maar gelukkig kon ze toch nog trainen en deelnemen aan de Spelen.”

“Om eerlijk te zijn was de stress voor het vertrek veel erger. En ook de twee eerste dagen ginder, toen er een grote instroom van mensen was, was niet makkelijk. Dan hangt een positieve test als zo’n zwaard van Damocles boven je hoofd. Maar uiteindelijk wen je aan die dagelijkse testen, hoe onaangenaam die ook zijn. En gezien de omstandigheden is het eigenlijk straf dat die Spelen zo’n goed verloop kenden.”

“Er zijn er die op meer hoopten, voor anderen draaide het niet uit zoals gedacht. Nog anderen waren dan weer blij dat ze op de Spelen stonden. Bij elke Spelen komen veel emoties kijken, van geluk maar ook van ontgoocheling. Dat hoort er nu eenmaal bij.”

Bekijk ook: Swings toont trots zijn gouden medaille