Spelverdeler Stijn D’Hulst loodst Roeselare naar vijftiende bekerwinst: “Dit went nooit”

Roeselare, ongeslagen kampioen in de reguliere competitie, maakte van meet af aan duidelijk dat Menen geen cadeaus moest verwachten. Met meer ervaring in duels op het hoogste niveau namen de blauwhemden het heft meteen in handen. Spelverdeler Stijn D’Hulst liet zijn aanvallers naar hartenlust scoren en mocht na afloop verdiend de beker in de lucht steken. “Mijn zesde of zevende beker, ik denk mijn zevende”, zegt de 31-jarige draaischijf. “Het blijft echter heel speciaal om in het Sportpaleis zo’n event te mogen beleven. Zoveel sfeer, zoveel volk, de beleving de weken vooraf: dit went nooit en bezorgt me nog steeds kippenvel. Het is totaal iets anders dan de competitie. We begonnen met een grote focus aan de match. Onze defense draaide goed van bij het eerste punt. We konden Menen ook serverend pijn doen, iets waar zij veel minder in slaagden. We hadden de match van bij het begin onder controle.”

In set 2 en 3 bood Menen meer weerwerk, maar van paniek was er nooit sprake bij het ervaren Roeselare. In de derde beurt kon de bekerwinnaar zich zelfs zeven opslagmissers veroorloven. “Het lijkt misschien alsof het allemaal vanzelf gaat, maar het is echt niet zo evident”, zegt D’Hulst die tot man van de match werd uitgeroepen. “Ook voor ons zijn de omstandigheden speciaal en is er voor zo’n finale wel sprake van stress. We zijn echter rustig gebleven en hebben het tot een goed einde gebracht”.

Dennis Deroey stond met Averbode, Maaseik, Antwerpen (2x) en Aalst in het verliezende kamp, maar mocht met Roeselare nu al zijn derde cup in de lucht steken. “Vijf keer verloren en drie maal winst, mijn statistieken gaan de goede kant uit”, lacht de libero van Roeselare. “Dat wij meer ervaring hebben in dit soort wedstrijden, speelde zeker een rol. Bij Menen hadden de meesten zo’n bekerfinale nog niet meegemaakt. Wij van onze kant behielden de kalmte en slaagden er ook in om onze foutenlast te beperken. De eerste set wonnen we vlot, maar nadien heeft Menen ook wel goede dingen laten zien. Ik vond dat hun opposite Basil Dermaux een heel goede wedstrijd speelde. Deze bekerwinst is een boost voor ons vertrouwen en dat kunnen we zeker gebruiken want de maand maart is loodzwaar. Er zijn niet alleen de play-offs, maar ook onze Europese duels met Volley Piacenza.”

Deroey had terecht woorden van lof voor Basil Dermaux van Menen. De nog altijd maar 20-jarige opposite speelt nog maar zijn eerste seizoen op het hoogste niveau en deed het met 15 punten verre van slecht. “De ontgoocheling is vrij groot, bij mezelf en de ploeg”, zegt de youngster die vorig seizoen nog voor Roeselare C in promo 1 uitkwam. “Iedereen geloofde echt wel in onze kansen. Ik had ook het gevoel dat er meer inzat. De eerste beurt haalde Roeselare makkelijk binnen, maar nadien waren er zeker wel kansen. Telkens als het spannend werd, trok Roeselare aan het langste eind. Zij bleven rustig. Zelf had ik geen last van stress. De voorbereiding op de match was uiteraard speciaal, maar eens op het terrein was ik gefocust. Dat er dan 10.000 supporters langs het terrein staan, doet er niet toe. Ik concentreer me op het spel. Het was sowieso een aparte ervaring. Ik wil hier zeker nog eens terugkeren en liefst zo snel mogelijk”.

Ook receptie-hoekspeler Mathieu Vanneste had ondanks het verlies genoten van de unieke sfeer in het Sportpaleis. “Er is geen enkele club met zulke supporters als Menen”, zegt Vanneste die in de eerste set de Fransman Maxime Capet kwam vervangen en nadien bleef staan. “Het is echt fijn om voor hen te mogen spelen. Hoedje af ook voor de club die alles in goede banen heeft geleid. Hopelijk krijgen we met Menen nog eens de kans om dit mee te maken. Roeselare haalde het verdiend. Ze bleven het koelbloedigst op de belangrijke momenten. Wij wisten dat we ons beste niveau moesten halen om de tegenstander aan het twijfelen te brengen maar dat zat er niet in. We wisten dat het belangrijk was om de aanvallen door het midden af te stoppen, maar daarin zijn we niet geslaagd.”