Na 82 jaar op blote voeten lopen: 'de originele Forrest Gump' is niet meer

"Ze doen precies of je een halve gek moet zijn om heel Amerika te doorkruisen", zei Bruce Tulloh zonder enige ironie toen de alom bejubelde film Forrest Gump in 1994 uitkwam. In de film loopt het gelijknamige hoofdpersonage drie jaar lang van de ene kust van de VS naar de andere. Honderden adepten lopen achter hem aan, tot hij plots stopt, even nadenkt, tegen zichzelf zegt dat hij best wel moe is, en simpelweg naar huis gaat. 

In 1969 deed Tulloh al eens wat Gump later in de film zou doen, zij het maar één keer: de 4.629 kilometer tussen Los Angeles en New York te voet afleggen. De biologieleraar, gepassioneerd door atletiek, was namelijk altijd wel te vinden voor een uitdaging.

Tullohs poging hing nochtans verschillende keren aan een zijden draadje. Zo moest hij geld lenen bij zijn eigen grootmoeder om de tocht te kunnen financieren. De firma British Leyland leende hem uiteindelijk twee auto's zodat zijn vrouw achter hem aan kon rijden en zijn neef voorop. 

Tulloh vertrok op 21 april aan het stadhuis van Los Angeles. Amper twee uur later viel hij al flauw door krampen. Eens aangekomen in de staat Arizona waren zijn enkels zo gezwollen dat hij niet meer verder kon. Maar in plaats van op te geven, kocht Tulloh legerbottines, vulde ze op met verbanden en wandelde verder met een stok. Na enkele dagen kon hij opnieuw 20 kilometer per dag wandelen. Nog wat later werden het er 60.

Na twee maanden op een soms eenzame tocht, waarbij hij uitgebreid de tijd nam de Amerikaanse samenleving te observeren, kwam Tulloh aan in Manhattan. Journalisten stonden klaar om hem te ontvangen, wat hij zelf maar niets vond. Tulloh slaagde er nog in zijn tempo te versnellen om de journalisten af te schudden en kwam uiteindelijk alleen aan, 64 dagen, 21 uur en 50 minuten na zijn start in Los Angeles. Hij zette daarmee een nieuw record neer (vandaag staat het op 42 dagen, 6 uur en 30 minuten). 

Zijn recordtocht deed Tulloh dus wel met schoenen aan, maar bekendheid had hij al in de jaren daarvoor gekregen door blootsvoets aan wedstrijden deel te nemen. Tulloh vond dat hij zo beter kon lopen. In 1962 won hij zo bijvoorbeeld de 5.000 meter op het Europese Kampioenschap in Belgrado. In 1960 nam hij voor Groot-Brittannië deel aan de Olympische Spelen in Rome. 

Ook na zijn sportcarrière bleef Tulloh actief als biologieleraar en schreef hij boeken. Over zijn tocht doorheen de VS verscheen het relatief succesvolle Four Million Footsteps, en op zijn 80ste schreef hij nog Hoe te vermijden dat je sterft (zolang het kan).

Om zijn eigen tachtigste verjaardag te vieren, maakte Tulloh trouwens nog een wandelingetje ... van tachtig mijl (bijna 130 kilometer) tussen zijn huis in Marlborough en de Big Ben in Londen. En zelfs na een kankerdiagnose bleef hij actief: de dag voor zijn operatie liep hij anderhalve kilometer om te testen of hij na de operatie fitter zou zijn. Zes weken later verbrak hij effectief zijn eigen tijd van voor de operatie.

De ziekte velde Bruce Tulloh uiteindelijk toch. Hij stierf op 28 april op 82-jarige leeftijd in het bijzijn van zijn familie.