Loena Hendrickx daags na zilveren WK-medaille: “Geweldig om te lezen dat ik vicewereldkampioene ben”

De medaille rond haar nek heeft een zilveren kleur, maar met een gouden randje. Even hard als de medaille blonken de ogen van Hendrick, na de “vier minuten van haar leven” in de vrije kür. Ze vloog haar coach en broer Jorik en choreograaf Adam Solya om de hals. De emoties speelden op, de gelukstranen vloeiden. Haar eerste reactie loog er niet om: “Alle emoties moeten eruit. Ik heb zo afgezien en zo hard gevochten. Dit geeft een geweldig gevoel. Ik heb getoond dat ik een grote kampioene ben.” The day after, zat ze nog steeds op haar roze wolk: “Het is echt geweldig om te lezen dat ik vicewereldkampioene ben. Ik besef het nog niet helemaal dat ik een zilveren medaille op een WK heb behaald. Het moet nog doordringen, maar ik ben ontzettend blij en supertrots.”

Zeg dat wel: de spanning moet ondraaglijk geweest zijn. Na haar al historische tweede plek in de korte kür mocht Loena terecht dromen van een onverhoopte medaille, maar voor die mijlpaal moest ze vrije kür wel proper afwerken. Door haar liesblessure was het de vraag hoe ze de meer belastende vrije kür conditioneel zou trotseren. Bij haar start was de spanning speurbaar. Maar hoe meer sprongen ze lukte, hoe bevrijder ze schaatste. Loena eindigde vol temperament. Het publiek genoot van haar performance en gaf haar een staande ovatie.

De jury beoordeelde haar vrije kür met een score van 142.70, inclusief de korte kür goed voor een totaal van 217.70, niet veraf van haar PR van 219.05. Knap dat ze dit lukt op een wereldtoneel wanneer de spanning de top scheert. De plek van Hendrickx zou voorts afhangen van haar rivalen uit de VS, Zuid-Korea en Japan. Uiteindelijk bleef alleen de Japanse olympische bronzen medaillewinnares Kaori Sakamoto haar voor: zij pakte verdiend het goud. 

Met haar WK-zilver schreef Hendrickx Belgische sporthistorie. In een ver verleden net na WO II pakte een Belgisch paar wel twee keer WK-goud, maar in een individuele kunstschaatsdiscipline zorgt Hendrickx voor een primeur en overtroeft ze de twee bronzen EK-medailles van Kevin Van der Perren in 2007 en 2009. “Dat een klein land waar de steun in het kunstschaatsen minimaal is zich mondiaal zo toont maakt Loena bijna tot een unicum”, zei Jorik Hendrickx. Ook Loena beseft hoe uitzonderlijk haar prestatie is: “Ik deed het voor mezelf, maar ik heb ook België heel trots gemaakt.” In de mixed zone van de media keek ze nog eens liefdevol naar haar WK-medaille om de nek: “Zie, hoe groot ze is. Ze zal een mooie plek op mijn kamer krijgen. Ik draag ze ook op aan mijn ouders en broers. Het is een cadeau voor mijn mama die morgen (zaterdag, red.) verjaart. En zonder al het werk van Jorik zou ik die medaille nooit gehaald hebben. Ik ben zo trots op en dankbaar hoe hij me beter gemaakt heeft.”

Ook choreograaf Adam Solya en kinesiste Ellen Jacobs deelden in het geluk van Hendrickx. Zij droegen hun steentje bij in het succes. Jacobs was in extremis afgereisd naar Montpellier om de liesblessure van Loena dagelijks te behandelen. “Ze heeft me supergoed verzorgd. Na elke training had ik pijn, ze heeft me altijd gemasseerd en met een ijsmachine behandeld.”

Met haar WK-zilver spoelt Hendrickx de ontgoocheling van de Winterspelen door. Met een achtste plek en olympisch diploma mocht ze toen ook trots  thuiskomen, maar de foutjes in de korte en vrije kür lagen op haar maag. Loena wou op dit WK absoluut tonen dat ze beter kon. Voorts speelde de schorsing van de Russische kunstschaatsers deze week in haar kaart. In principe claimen zij bij de dames het volledige podium, maar nu het veld meer open lag, greep Loena de unieke kans met beide handen: “Het was superleuk dat er nu veel meer kunstschaatsters in aanmerking kwamen voor een medaille.”

Jorik loofde nog hoe Loena op het WK boven zichzelf uitsteeg gezien de lastige aanloop. Ze heeft veel geleerd van het EK in januari waar ze na een sterke korte kür terugviel in de vrije kür. “Die ervaring maakte haar sterker om nu anders naar de vrije kür toe te leven. Met die blessure moest ze op het WK wel de grens van haar kunnen opzoeken. Maar ze weet dat ze tot de wereldtop behoort en heeft dat nu bewezen.”