Loena Hendrickx baalt enorm na twee schuivers in vrije kür en zilver op EK: “Heb hier geen verklaring voor”

Neen, het was niet met de glimlach dat Loena Hendrickx daarnet haar zilveren medaille ging ophalen, ook al is ze daarmee de best presterende Belg ooit op een EK kunstschaatsen. Net als donderdag was er geen reden om happy te zijn. Haar broer en trainer Jorik Hendrickx zei het zoals het was: “Ze verloor het goud.”

Als voorlaatste ging Loena Hendrickx het ijs op in de goedgevulde Metro Arena. Twee punten moest ze goedmaken op Anastasiia Gubanova. Geen verontrustend verschil want als de Kempense haar lange kür zou afwerken zoals ze dat kan en al meermaals deed, dan maakte Gubanova geen schijn van een kans. Hun PR’s zeggen genoeg: dat van Hendrickx bedraagt 219.05 punten, Gubanova haalde er al eens 203.91 - die score moest de Georgische vandaag zelfs niet verbeteren.

Het eerste deel van haar vrije kür leek er geen vuiltje aan de lucht. De sprongen lukten feilloos. Maar dan ging het plots mis. Een val bij haar drievoudige Lutz. En nog eentje bij de triple flip. Het goud glipte haar door de handen en dat besefte Hendrickx ook - toen de muziek stopte, schudde ze veelzeggend het hoofd. Neen, het was niet goed genoeg. De jury beloonde haar wel met de beste artistieke score, maar dat volstond niet om Gubanova te verslaan. Hendrickx kwam op een totaal van 193.48 punten, Gubanova op 199.91 punten.

Haast gelaten verscheen ze voor de pers - de traantjes kwamen later pas, weg van de camera’s. “Ik maakte twee heel grote fouten en ik weet niet waarom”, zocht ze tevergeefs naar een uitleg. “Ik voelde me zelfzeker, het vertrouwen was er, zeker na de training gisteren en mijn opwarming daarnet die ik wél foutloos reed. Het zou beter andersom zijn geweest: slecht trainen maar een foutloze kür. Dit is echt balen. En ik heb geen idee waar het aan ligt. Ik heb er geen reden voor. En ook geen woorden.”

Net als haar broer wist Hendrickx maar al te goed welke kans ze net had verprutst. Want op dit EK zijn er, net als op het WK vorig jaar waar ze zilver greep, geen Russische schaatsters bij. De rode loper naar het goud leek uitgerold. En dus sprak ze op voorhand met recht en reden over de titel en haar statuut als favoriet. “Misschien heeft dat onbewust wel een rol gespeeld”, zei ze nog. “Ik wilde vooral voor mezelf schaatsen en ervan genieten. Maar ik voelde me toch wel wat gespannen. Pfff, dat goud moest echt voor mij zijn. Het was gewoon niet goed genoeg. Ik moest zelfs niet perfect schaatsen om te winnen en dat maakt het nog erger.”

Ook Jorik Hendrickx was zich bewust van de gemiste kans. “Het is heel ontgoochelend dat ze net vandaag haar minste kür in lange tijd schaatst, want Loena wilde echt goed presteren. Ik sprak over het goud, maar zij ook. Die ambities mochten we ook uitspreken, vind ik. Ik weet niet of de druk nu te groot was, maar misschien gaan we in de toekomst de klemtoon meer op Loena zelf en haar kür leggen. Want je kon er toch niet omheen: overal, in de media en ook op de site van de Internationale Schaatsunie, werd ze tot favoriet uitgeroepen. Dan doet dit wel pijn natuurlijk. Maar tegelijk: dit is topsport. Het hoort erbij. Ik kan me nu wel boosmaken, maar wat haalt dat uit? Dat verandert niks meer aan het resultaat. Belangrijker is om nu de analyse te maken: wat was er goed en wat niet?”

Mààr, zo voegde hij er nog verrassend aan toe, tegelijk was het een klein mirakel dat zijn zus op het EK is geraakt. Want twee weken terug nam hij nog de woorden ‘twisties’ in de mond. Een term die gymnaste Simone Biles tijdens de Spelen van Tokio uitsprak. Het houdt in dat een atlete bij sprong haar ‘innerlijke gps’ plots niet meer naar behoren werkt. “Dat had toch een grote invloed, maar we hebben er het beste van gemaakt”, zei hij. Loena Hendrickx knikte: “Ik sprong als een amateur. Alsof ik nooit eerder had geschaatst.” Ze kon dat fysiek ongemak wel van zich afschudden, maar duidelijk is wel dat Loena Hendrickx niet aan honderd procent aan het EK begon.

Nina Pizarrone was dat wel. Ze raakte op tijd hersteld van een stressfractuur aan het bekken en schaatste bij haar grote EK-debuut zowaar naar een vijfde plek - ze schoof één plaats op nadat de Oostenrijkse Mikutin haar vrije kür helemaal verknalde terwijl de 16-jarige Brusselse wel het hoofd koel hield en de foutjes beperkte. Met een score van 185.92 punten bleef ze maar net onder haar PR van 186.10 punten. “Ik ben heel tevreden met wat ik op mijn eerste EK heb laten zien”, glunderde ze. “Ik voelde in het begin mijn hart hard slaan, maar dat verdween wel snel.” In maart wil Pizarrone weer van zich doen spreken, op het WK in het Japanse Saitama dan: “Ik wil daar top tien schaatsen. Ook al komen er dan veel concurrentes bij uit grote landen.”