Jacques Borlée stopt er na Spelen van 2024 mee: “Het is tijd om het stokje door te geven”

Hij is de founding father van de Belgian Tornados: in 2008 besliste Jacques Borlée om een project op te richten bij de 4x400m-aflossingsploeg, met zijn tweelingzonen Kevin en Jonathan als speerpunten. Later kwam er ook nog de jongere telg Dylan bij. Het werd een succes zonder weerga.

De Brusselse trainer leidde de Tornados naar 28 finales op Spelen, WK’s en EK’s: veertien keer stonden ze op het podium, zes keer met goud om de hals. Alleen een olympische medaille ontbrak: zowel in Peking (2008), Rio (2016) als Tokio (2021) grepen ze nét naast het brons. In 2024, in Parijs, zal hij nog één keer proberen om die heilige graal te bemachtigen - al lijkt zijn beste kans intussen wel verkeken. 

Vooral voor Jonathan Borlée nadert zijn fin de carrière. Tijdens de meeting in Luik moest de 34-jarige nationale recordhouder ineens z’n spurt staken. Een echografie wees uit dat hij een scheurtje in de hamstrings had opgelopen. Over het WK atletiek, dat over twee weken in het Amerikaanse Eugene begint, mag hij een kruis trekken. “Het is afwachten of Jo probeert om nog fit te raken voor het EK in augustus, maar net zo goed houdt hij het voor bekeken”, aldus trainer Jacques Borlée. “Elke keer dat hij op hoge intensiteit moet trainen, loopt het fout. Jo gaf zelf aan: ‘Het kan zijn dat mijn lichaam het niet meer aankan’.”

Zo drastisch sprak Jonathan Borlée zich gisteren niet uit. Hij erkent dat het moeilijk is om positief te blijven terwijl hij van de ene blessure in de andere sukkelt. “Ik ga geen overhaaste beslissingen nemen, zeker niet op minder dan 24 uur nadat ik m’n blessure heb opgelopen. Het doel is om me nu klaar te stomen voor het EK. Hopelijk vind ik er de energie voor. En wie weet moet ik over een week al aankondigen dat het gedaan is...”

“Het is niet makkelijk voor Jo”, zei z’n broer Kevin ook. “Hij ging er op training vol tegenaan, maar elke keer laat zijn lichaam hem in de steek. Hij kan natuurlijk niet evenveel rusten als wij. Hij heeft kinderen, een gezin. Dan recupereer je minder goed van de inspanningen, terwijl hij wel traint als een jonge hond.”

Het is dus niet ondenkbaar dat de Belgian Tornados op de Spelen van Parijs al één Borlée armer zijn. En na Parijs houdt ook Jacques Borlée het voor bekeken als trainer van de 4x400m-aflossingsploeg. Dat gaf hij vanochtend te kennen tijdens een persconferentie in Louvain-la-Neuve. “Ik moet realistisch en rationeel zijn”, zei hij. “Ik word in september 65. Ik moet ook aan mijn vrouw en kinderen denken. Mijn job is heel veeleisend. Ik sta constant bloot aan een helse druk. Maar na zeventien jaar aan de mondiale top is het tijd om het stokje door te geven. Ik heb het met zes Europese en één wereldtitel niet slecht gedaan, denk ik. Op de Red Lions in het hockey na zie ik geen enkel ander Belgisch team dat zo’n palmares kan voorleggen.”

Het betekent niet dat Jacques Borlée voorgoed van het toneel verdwijnt: hij blijft wel individuele atleten zoals zijn zonen, Jonathan Sacoor, Camille Laus en Nina Hespel trainen. “Ik ga nooit een gepensionneerde zijn”, knipoogt hij. “Maar dat houdt toch minder verplichtingen én minder discussies met de sportinstanties in. Want daar heb ik na veertig jaar als coach toch wel m’n buik van vol. Elke keer je selecties moeten verantwoorden... Al die discussies en iritaties, het is soms zo uitputtend.”

Zoals op het WK indoor in maart in Belgrado, waar de Tornados goud grepen. Eén week ervoor kreeg Kevin Borlée een brief van de deurwaarder in de bus. Omdat hij zijn opzeg niet had gedaan bij de Franstalige atletiekliga - de hele trainingsgroep van de Borlées verhuisde in december 2020 naar Sport Vlaanderen - vorderden ze drie maanden loon wegens eenzijdige contractbreuk. Maar op de luchthaven in Zaventem stonden ze dan wel met een ruiker bloemen klaar, om hem te feliciteren voor z’n medaille. De kapitein van de Tornados ontplofte net niet. Jacques Borlée zucht: “Ik heb geen zin meer om de polemiek nog te voeren. ‘t Is goed geweest. Ik kijk alleen nog vooruit.”

Vraag is wat die toekomst nog brengt voor de 4x400m, zeker na het afscheid van de tweelingbroers en hun vader. “De opvolging is verzekerd”, sust Jacques Borlée. “Je hebt Alexander Doom, Jonathan Sacoor, Julien Watrin, mijn zoon Dylan en Christian Iguacel, die er op het WK bij zal zijn. Hopelijk zorgen zij voor nieuwe medailles.”

Wie z’n opvolger ook wordt, het zal niet makkelijk worden om in de voetsporen van Jaqcues Borlée te treden. Z’n erfenis als atletiekcoach is gigantisch.

Lees ook:

Onze atletiekspecialiste denkt al na over tijdperk post-Borlées: “Leven zal er zijn, maar de dis zal toch minder copieus zijn, vrezen we”