Ex-bondscoach Pascal Kina over Red Panthers: “Dit is een grote gemiste kans” - Gierts: “Ze hebben het absoluut zelf laten liggen”

Net als vier jaar geleden zijn de Red Panthers er niet in geslaagd om een olympisch ticket te bemachtigen. In 2015 moesten ze het hoofd buigen tegen Zuid-Korea na een tegengoal in de laatste dertig seconden. Nu verloren de Panthers in shoot-outs. “Ik weet hoe dit voelt. De teleurstelling moet enorm groot zijn", vertelt Kina, die de Belgen in 2012 naar de Spelen in Londen leidde en ook vier jaar geleden bondscoach was. “Naar zo’n wedstrijd leef je toe. Als je dan na de heenwedstrijd 2-0 voorstaat en toch nog verliest in het slot... Dat is bikkelhard.” 

“Waar het misliep? Dat kan ik moeilijk inschatten. Ik weet niet wat de coach van zijn spelers gevraagd heeft. Maar persoonlijk vond ik ze te verdedigend. Ik had gehoopt dat ze toch nog voor een goal zouden spelen. Dat deden ze niet en na het eerste doelpunt van China gingen de kopjes naar beneden. Dan speelt de teleurstelling van vier jaar geleden ook mee. Er ontstond paniek. Ze incasseren de gelijkmaker en daarna een shoot-out winnen is quasi onmogelijk. België was dominanter, maar mentaal waren ze niet sterk genoeg. China had het momentum aan hun zijde. En ook hun keepster schat ik hoog in.” 

Kina schat de niet-kwalificatie in als “een klein drama”. “Ja, dit is een grote gemiste kans voor het vrouwenhockey. Maar de federatie is sterk, ze zullen er wel bovenop komen. Ik vrees wel dat er nu een hoop meisjes zullen stoppen.” 

“Dit is een enorme teleurstelling”, zegt ook ex-international Sofie Gierts. “Enerzijds is dit de magie van de sport. Er kan altijd vanalles gebeuren, ook als je een bonus hebt van twee doelpunten. Dat je in zo’n situatie wat meer verdedigend gaat spelen, is volgens mij ook een natuurlijke reactie. Ik ken bondscoach Niels Thijssen goed en ik weet zeker dat hij zijn speelster gewaarschuwd zal hebben.”

Volgens Gierts moeten de Panthers vooral in de spiegel kijken. “Gisteren hadden  ze enkele goals meer kunnen maken. Ze hebben het dus absoluut wel zelf laten liggen, vooral op mentaal vlak. Want tactisch en kwalitatief was het volgens mij goed genoeg. Of we nu van een verloren generatie kunnen spreken? Als je het objectief bekijkt, dan staan we net als acht jaar geleden ongeveer op de twaalfde positie op de wereldranglijst. Onderweg is er dus toch ergens is gebeurd dat niet helemaal goed was, want de middelen zijn nu beter dan toen. Natuurlijk zijn er wel stappen gezet, maar dat hebben de andere landen blijkbaar ook gedaan.”

“Ik weet niet hoe het voelt om de Spelen op een haar na te missen, maar het spreekt voor zich dat de teleurstelling enorm moet zijn binnen de ploeg. In de groep is er ook nog een onderscheid tussen speelsters die de Spelen al hebben meegemaakt en anderen die er nog niet bij zijn geweest. Voor die laatsten kan deze opdoffer een stimulans zijn om er hard voor te blijven werken, voor de anderen zal het stilaan einde verhaal zijn denk ik.”