Het waren en zijn drukke tijden voor Koen Naert (31). Niet alleen moest hij alles in orde brengen voor de geboorte van zijn dochter, studeren voor zijn master gezondheidsbevordering in Gent, trainen en zijn planning regelen voor de Spelen, sponsor Asics vroeg hem ook om input te geven over het prototype van de Metaspeed Sky, dat hij samen met de Nieuw-Zeelandse marathonloper Zane Robertson sinds april 2020 aan het uittesten is. Gisteren kwam het nieuwe model op de markt - net op tijd want World Athletics verplicht de fabrikanten om hun nieuwe loopschoenen vier maanden voor de Spelen (of grote kampioenschappen) beschikbaar te stellen voor het grote publiek.

Uiteraard is er een goede reden waarom Asics, een Japans merk, zich repte om een nieuwe schoen op de markt te brengen en dat heeft alles met de technologische innovaties bij Nike te maken. Hun eerste versie, de Nike Alphafly met drie carbonplaten en schuimlaag, werd nog verboden wegens té verend, maar de Nike Vaporfly en Nike Dragonfly, met slechts één carbonplaat en een dunnere tussenzool die vier procent economischer zou doen lopen, kregen wel groen licht van World Athletics. Resultaat: het ene wereldrecord na het ander ging eraan, zowel op de piste als de weg. World Athletics wreef zich in de handen: meer records, meer mediabelangstelling, meer centen. 

De concurrentie was daar uiteraard minder happy mee. Atleten die niet bij Nike onder contract lagen, deden hun beklag over competitievervalsing en technologische doping. Sportfabrikanten zoals Adidas, New Balance, Brooks, Saucony en Asics zagen zich verplicht om ook een nieuw model te ontwerpen. “Ik ben tijdens de halve marathon in Dresden voor het eerst met het nieuwe model in competitie uitgekomen," zegt Naert. “Maar dan in een blauwe versie. Ik heb er inderdaad een nieuw persoonlijk record mee gelopen (1u01:38). Ik ben er niet twee maar tien stappen op vooruit gegaan op vlak van comfort. Maar mijn nieuwe besttijd lag niet alleen aan de schoenen - mijn conditie was ook uitstekend.”

En of hij opgelucht was met de nieuwe schoen. Het vorige model, de Metaracer, was voor Naert veel te hard, “alsof ik met mijn blote voeten op beton liep. Ik ben blij dat Asics de stap heeft gezet naar een model met een dikkere schuimlaag. Ik ben er zeker van dat dat mijn carrière zal verlengen want nu is de impact op mijn pezen minder groot en recupereren die ook beter. Hoeveel langer ik zal kunnen lopen? (lacht) Zeker tot Parijs 2024. Of het moet zijn dat ik op ben en mijn lichaam niet meer mee wil.”

Een vering zoals bij Nike zit er in de Asics-schoen niet. Naert: “Het principe bij Asics is anders: ze is meer gericht op het energiebesparende afrollen van de voet dan op het springeffect.” Of dat de vier procent tijdwinst compenseert van Nike? “Het is niet zo dat iedereen vier procent sneller loopt in Nike - dat zou plezant zijn (lacht). Neen, het heeft te maken met een betere loopefficiëntie en loopeconomie.  Anders zou je te veel afbreuk doen aan de loopprestaties.”

Half juni vertrekt Koen Naert voor een maand naar Kenia: de laatste rechte lijn richting olympische marathon in Sapporo is dan ingezet. Voor het Test Event op 5 mei past de West-Vlaming, ook al zijn de buitenlandse atleten welkom om het terrein te verkennen. “Er daar zijn meer na- dan voordelen aan verbonden. Lange reis, jetlag en vooral: we zijn nog niet beschermd tegen het coronavirus. We wachten nog steeds om gevaccineerd te worden.”

Naert, opgeleid als verpleegkundige, probeert er zich niet in op te jagen, maar vindt wel dat het vaccin mag gaan komen: “Ik wil niemand de loef afsteken door te zeggen: ‘Ik moet zo snel mogelijk ingeënt worden’, want dat is voor iedereen zo, maar we leven zoveel jaren toe naar één dag. Ik snap dat politici veel aan hun hoofd hebben, maar ik hoop dat ze ons niet vergeten.”

“Bot gezegd gaat het ook om slechts 500 vaccins voor de olympische atleten. Is dat nu zo moeilijk om erbij te nemen? Ik weet dat er landen zijn die hun atleten intussen al lang vaccineerden. Maar olympische comités lopen nooit te koop met hoe ze hun atleten een voorsprong geven. Maar of ik me daar nu boos in maak of niet, dat verandert toch niets aan de zaak. Ik wacht af en steek mijn energie wel in mijn gezin, mijn sport en mijn studie.”