Delfine Persoon van hemel naar de hel en terug: West-Vlaamse mag zaterdag dan toch boksen in Dubai

Welles. Nietes. Welles. Nietes.

Het is geen spelletje maar gewoon de realiteit voor Delfine Persoon.

Exact een week geleden vloog de 37-jarige West-Vlaamse naar Dubai. Zaterdag zou ze boksen tegen de Française Elhem Mekhaled, met de WBC-interimtitel bij de supervedergewichten als inzet. En bij winst mogelijk een WBC-titelkamp tegen de Amerikaanse Alycia Baumgardner.

De weging was in orde. De haren ingevlochten. Persoon was klaar voor de strijd op het helikopterplatform van het Burj Al Arab hotel, 210 meter boven de begane grond.

En dan plots, uit het niets: sjeik Khalifa, de president van de Verenigde Arabische Emiraten die overleed. Veertig dagen rouw. Alles afgelast, inclusief de prestigieuze boksavond. Pech, brute pech.

Zondag al stond Persoon samen met Filiep Tampere weer met haar koffers thuis in Gits. Vol twijfels. Niemand die met zekerheid kon zeggen of er nog een herkansing zou komen.

Dinsdag dan: een geruststellend telefoontje uit Dubai. Zaterdag zou alles te herdoen zijn. Persoon maakte zich op voor een nieuwe vlucht naar Dubai. Ze zette de knop snel om.

Vandaag leek de hemel evenwel weer te betrekken. Tampere kreeg een berichtje uit Dubai: het gevecht zou er pas in oktober komen. Paniek bij de clan-Persoon. Want uitstel, dat zou wel eens op afstel kunnen uitdraaien.

“Als Delfine moet wachten tot oktober om te vechten, dan neemt een ander, die daar genoeg geld voor wil betalen, misschien haar plek in”, sakkerde hij. En dan kon Persoon fluiten naar een nieuwe titelkans. Riskeerde ze een fin de carrière.

Tampere loste een wanhoopkreet in de media: “Wie kan ons financieel helpen om het gevecht in België in te richten?” 100.000 euro had hij nodig om Mekhaled te overhalen, rekende de coach.

Zijn woorden waren nog niet koud of er kwam alweer een telefoontje uit Dubai: alles komt goed. Floyd Mayweather, die headliner is op de affiche, meldde: “Of ik boks zaterdag, of ik kom niet.” Resultaat: Persoon kan zaterdag boksen. Niet in het luxehotel, maar wel in de Coca Cola Arena. In zeven haasten gingen ze op zoek naar tickets. Zo snel mogelijk afreizen, dat was nu de opdracht. In principe landen ze morgenochtend in Dubai.

Tampere is opgelucht en wantrouwig tegelijk. “Ze zeggen me dat de kamp honderd procent zeker doorgaat. Maar ik ben daar niet zo zeker van. Wie weet staan wij daar en is Mekhaled er niet. (zucht) ‘t Is echt niet normaal. Hopelijk komt het in orde, want het zou zonde zijn mocht Delfine die unieke kans kwijt zijn. Gelukkig moeten we pas maandag herbeginnen met werken.”

Misschien wel. Of misschien niet. Alles lijkt nog mogelijk. Wordt ongetwijfeld vervolgd.