Het koppel stapte op 25 oktober 1956 in het huwelijksbootje in Boortmeerbeek, haar geboortedorp. Later verhuisden ze naar Muizen, naar zijn ouderlijk huis. Het staat op de plek waar vroeger kasteel Swyveghem stond. Enkel de slotgracht blijft, wat fietsers langs de Dijle niet ontgaat.

“Het kasteel werd op 1 mei 1944 platgebombardeerd door de geallieerden. Er vielen drie bommen op. Maar toen stond het al leeg. Als ik het goed heb, dateerde het al van de vierde eeuw en heeft landvoogd Alva het nog belegerd.”

Hij was nooit kasteelheer, wel afdelingsdirecteur bij Acomal in Mechelen. “Tot de bouwer van tankwagens voor vliegtuigen in 1986 failliet ging”, vertelt hij.

Elvire was huisvrouw. “Ik had graag gaan werken, maar mocht niet van mijn man en vader. Dat zou voor hen een affront geweest zijn. Mijn twee kinderen en vier kleinkinderen werken allemaal.” Zij schonken het echtpaar negen achterkleinkinderen, allemaal jongens.

Genieten doet het koppel graag van uit eten gaan, al doen ze dat niet meer omwille van corona. “We moeten voorzichtig zijn. Als wij corona krijgen, is het amen en uit. Een groot feest houden we voorlopig dus ook niet. Dat stellen we uit.”

Zelf vinden ze de huwelijksverjaardag overigens niet zo heel belangrijk. “Dat is heel gewoon. We hebben niet te veel tegenslag gekend, hebben een gelukkig leven gehad. En nog altijd. We hopen dat het nog enkele jaren mag duren”, klinkt het.

Nog dit: de voornaam van Walther valt op. “De secretaris vond bij de aangifte dat er een h moest tussen staan. Ik vergeet ze zelf altijd en heb er al last mee gekregen, bijvoorbeeld om het vliegtuig te nemen”, geeft hij nog mee.