“De stopzetting is geen besparing op toeleiding en is zelfs in het belang van de cliënt”, reageert het kabinet van schepen voor Sociale Zaken en Welzijn in Mechelen Gabriella De Francesco (Groen). “De polyvalente ploeg bestaat momenteel uit een tiental personen. Zowel de begeleiders als leerwerknemers doen goed werk, maar de context van de polyvalente ploeg gaat al zo’n 20 jaar mee en is ondertussen sterk veranderd. De sociale economie is in de loop der jaren alleen uitgebreid en er zijn tal van vzw’s die gelijkaardig werk verrichten, maar wel beschikken over een betere begeleiding op maat. Zo ondersteunen we actief de werking van AMAi, het voormalige Arbeidszorg, dat recent nog een upcycling store opende in het Stadhuis.”

“Bij de stad verrichtte de cliënten kleine taken. Soms werden ze ingezet voor het groenonderhoud, kleine schilderwerken of gaven ze de bloemen in het Sociaal Huis water. Het mag geen zoektocht naar taken zijn. Als stad kunnen we onvoldoende gevarieerd en aangepaste jobinhoud aanbieden. We merkten ook dat zowel de instroom naar de polyvalente ploeg als de doorstroming naar de arbeidsmarkt zeer stroef verliep. De cliënten hebben er alleen maar baat bij om bij een andere organisatie aan de slag te gaan. We gaan hen daar ook bij helpen en ze worden niet van de ene dag op de andere in de kou geplaatst. Als stad gaan we ons voortaan ontfermen over het toeleiden naar de arbeidsmarkt, op basis van de capaciteiten van de cliënt. Dat kan binnen de werking van het stadsbestuur zijn.” De polyvalente ploeg kon rekenen op vijf begeleiders. “We zullen zorgen dat ze opnieuw aan de slag kunnen, binnen het Sociaal Huis of in de privésector. Het personeel werd reeds ingelicht. Er volgt nog een overgangsperiode.”

Oppositiepartij PVDA Mechelen laat zich kritisch uit over de stopzetting. “Als dit een voorafspiegeling is van het aangekondigde armoedeplan, dan vrees ik het ergste”, reageert gemeenteraadslid Dirk Tuypens. “Wat mij enorm stoort, is de marktlogica die hieraan ten grondslag ligt. Omdat er te weinig mensen vanuit de werkplaats doorstromen naar de reguliere arbeidsmarkt, wordt het hele project als zinloos beschouwd. Die doorstroming mag hier niet de hoofddoelstelling zijn. Omdat die doorstroming voor veel mensen in de sociale tewerkstelling heel moeilijk is, voor sommigen zelfs nooit haalbaar. Bovendien zit de arbeidsmarkt niet op deze mensen te wachten. Voor deze mensen wordt dus nog maar eens een deur gesloten.”