Leerkrachte pleit voor tweede kans voor ZALMschool: “Grootste problemen werden opgelost, nieuwe ploeg werkt anders”

Deckmyn ging na de kerstvakantie deeltijds aan de slag in de ZALMschool, en bekent dat de chaos op dat moment groot was. “Er was totaal geen overzicht, ik schrok zelf ook even. Ik moest zelfs aan de leerlingen zelf vragen wat ze de afgelopen maanden hadden geleerd, om een aanknopingspunt te hebben voor mijn lessen. Door het lerarentekort hadden de leerlingen ook énorm veel uren studie achter de rug, en de directie kreeg het geheel maar niet georganiseerd. Het was voor hen natuurlijk ook niet makkelijk, om als nieuwe school in volle coronacrisis en met beperkte financiële middelen op te starten.”

“De directie werd na enkele weken echter vervangen, en die nieuwkomer vloog er -met de nodige ondersteuning- meteen stevig in. Het ene probleem na het andere werd weggewerkt, we kregen nieuwe lessenroosters, de organisatie van de schooldagen werd op punt gezet… Maar amper drie weken later kregen we de Onderwijsinspectie over de vloer. Er was te weinig tijd geweest om ook het nodige papierwerk in orde te brengen, en daar werd de school zwaar op afgerekend.”

“We kregen ook te horen dat het nodige materiaal voor sommige lessen niet aanwezig was. Pakweg een microscoop kost echter handenvol geld, en paste dus niet meteen in het budget van een opstartende school. Zo werd het ene minpunt na het andere aangevinkt, terwijl het grootste deel van de problemen ondertussen wél is aangepakt en opgelost. Spijtig genoeg werd, door de communicatie van het kabinet van Ben Weyts, nu een heel negatief verhaal de wereld in gestuurd. Op papier lijkt de situatie veel erger dan in realiteit het geval is, maar welke ouder gaat zijn kind hier nu nog inschrijven?”

Volgens Deckmyn krijgt de ZALMschool niet de kans die ze verdient. “Onze administratie was niet op orde, maar hier zijn zóveel andere, goede dingen aan het gebeuren. Ikzelf heb al heel wat ervaring in het onderwijs, en werk hier grààg want ik geniet van deze uitdaging. We gaan in de ZALMschool aan de slag met leerlingen die vaak nergens anders meer welkom zijn. De klassen zijn inderdaad rumoerig, en lesgeven is allesbehalve gemakkelijk, maar tegelijk zijn de leerlingen zó dankbaar voor de kansen die ze krijgen. Ik vraag mij dan vaak af hoe ze elders werden behandeld. Wie nooit positief benaderd wordt, altijd meteen straf krijgt, gaat zich daar uiteindelijk ook naar gedragen. Op die manier wordt veel talent afgeschreven, en dat doen wij hier net niet. Wij kijken naar capaciteiten, vissen kinderen weer op, en ook dat is in een stad als Mechelen enorm belangrijk en waardevol.”