Assisen kappersmoord: getuige onthult stiefvader van beschuldigde als anonieme getuige na pijnlijke confrontatie met familie van het slachtoffer

M.C.(56) had waarschijnlijk niet verwacht dat hij zelf zo zwaar onder druk zou komen te staan tijdens zijn getuigenis. De autoverkoper begon strijdvaardig aan zijn verhaal. Hij gaf toe dat hij in Nederland al 8 jaar cel had opgelopen voor criminele organisatie rond drugsfeiten. Met luide stem vertelde hij daarna verontwaardigd hoe hij zelf 3,5 maanden onschuldig in de gevangenis had gezeten voor de moord op Hilmi. En daar had hij trouwens ook nog een schadevergoeding voor tegoed, klonk het.

De Nederlander kwam vrij nadat zijn zus S.C. op 19 juni 2014 naar de politie was gestapt met eerstehands informatie over de moord op Hilmi Gedik. Die wees in de richting van de beschuldigden Shane R. (30) en Brian V.G. (27). Een wending in het strafdossier want tot die dag waren de twee beschuldigden nog niet gekend. Haar ‘bron’ moest wel anoniem blijven en tot vandaag werd ook op het assisenproces in Tongeren steevast verwezen naar persoon X.

Maar dat veranderde dus vandaag. Zijn zus zou alvast niet komen namiddag gaf M.C. eerst nog mee, want zij had haar ‘ambtsgeheim’. Bovendien had ze haar handen vol met een andere strafzaak. “Kan u haar meedelen dat ze een boete van 8.000 euro riskeert als ze hier niet opdaagt?”, confronteerde aanklager Boyen de getuige. “Ja, dat zal ik doen.”

Boyen drong aan. “Uw zus was de boodschapper maar de informatie van die anonieme getuige kwam natuurlijk van u. Die persoon X weet dus veel meer over de feiten en moet hier bijgevolg ook ter verantwoording kunnen geroepen worden. Het gaat hier over een moord waarbij iemand geëxecuteerd wordt aan zijn voordeur. Als de beschuldigden dat niet gedaan hebben is dat vreselijk, maar als ze het wel gedaan hebben moeten ze er ook voor gestraft worden. Het gaat hier niet over onnozeliteiten. Daar bent u zich toch van bewust?

Ook voorzitter Liesens voerde de druk op. “Uw zus heeft beroepsgeheim maar u niet. U bent gewoon een burger en wij moeten hier de waarheid achterhalen want we zitten hier wel met een moordonderzoek. U staat onder eed en u moet de waarheid vertellen. U bent zelfs strafbaar als u dat niet doet. Er is hier een gruwelijke moord gepleegd in pure maffiastijl en u weigert ons te helpen?

M.C. werd met de minuut zenuwachtiger. “Ik heb geen reden om te liegen. Ik ben van dag 1 betrokken in een zaak waar ik niets mee te maken heb en tot op de dag van vandaag word ik verplicht om van alles te doen terwijl ik niemand iets heb aangedaan. Ik wil ook dat de waarheid naar boven komt maar maar ik moet hier toch niet de naam van die anonieme getuige naar boven brengen.”

Dat M.C. daarna toch de naam van de anonieme getuige prijs gaf, had alles te maken met de 17-jarige dochter van het slachtoffer en haar moeder. “Kijk achterom, naar de dochter van het slachtoffer. Zij heeft het recht om te weten wat hier gebeurd is,” hamerde aanklager Boyen. M.C.: “Dat begrijp ik, maar ik heb dat meisje en haar moeder vanmorgen al alles verteld wat er gebeurd is. “

Voorzitter Liesens: “En heeft u hen de naam van de anonieme getuige ook verteld?” Ja, dat hij wel gedaan. Voorzitter Liesens liet het 17-jarige meisje en haar moeder daarna zelf rechtstaan in de assisenzaal. De spanning was te snijden. Of zij dan wisten wie de anonieme getuige was? Iedereen leefde mee met de zware last die op dat ogenblik op de schouders rustte van moeder M. en haar dochter. “Ik vind het niet aan ons om dat hier te zeggen, ook al willen wij de waarheid kennen”, antwoordde mama M. moedig. Ze richtte zich rechtstreeks tot getuige M.C.: “Zeg wie het is zodat wij rust krijgen in ons leven en dat het stopt.”

Na een korte schorsing en overleg met zijn zus gaf getuige M.C. de naam van de anonieme getuige toch prijs. “Dat is zeer moeilijk maar ik doe het voor haar (de dochter van het slachtoffer, red). Het was de stiefvader van beschuldigde Brian V.G. die hem had opgezocht in de cel, gaf M.C. toe. “J. vertelde me dat hij de krant aan het lezen was, waarin een artikel stond over de moord op Hilmi Gedik. Zijn stiefzoon en de vriend waar hij altijd mee samen was zijn dan naar de woonkamer gegaan. Hij hoorde dat zijn stiefzoon aan zijn vriend vroeg: ‘Waarom ben je nog teruggelopen?’ De vriend antwoordde: ‘Omdat hij nog geluid maakte.’ J. deed de bekentenis in het belang van zijn stiefzoon Brian V.G., gaf hij destijds nog mee aan zijn medegedetineerde. Dat was geen slechte jongen, maar hij was met zijn vriend wel in een negatieve spiraal terecht gekomen. En anders had hij alleen nog maar levenslang in het vooruitzicht.

Voorzitter Liesens: “Dus J. vond het minder erg dat zijn stiefzoon moest verschijnen voor de moord op Hilmi dan dat hij in negatieve spiraal zou verdergaan?”

M.C.: “Ik heb hem gevraagd: heeft je stiefzoon ermee te maken? Volgens mij zei dat hij dat zijn stiefzoon geen weet had van wat er daarbinnen gebeurd was.”

Brian V.G. reageerde, feller dan anders. “Ik was er niet bij en ik heb nooit op iemand geschoten. Ik ben geen mafkees.” Hij keek recht naar de familie van het slachtoffer in de zaal. “Echt, ik heb Hilmi zelfs nooit gekend. ” De moeder van de dochter van het slachtoffer diende hem van antwoord. “Neen, maar je weet wel meer.”

Aanklager Boyen stelde de beschuldigde daarna een concrete vraag.  “Hebt u gezien dat Shane R. bij de moord op Hilmi Gedik nog is teruggelopen?  En dat hij hem nog een laatste genadeschot heeft toegediend omdat hij nog geluid maakte? “

Brian V.G.: “Neen.”

Dat hij nooit iemand zou vermoorden, zeker niet voor geld, benadrukte de beschuldigde nog. En dat hij ook nooit op iemand zou schieten. Na een verwarrende uitleg over wat de vraag ‘waarom ben je teruggelopen?’ dan wel zou betekenen, drong voorzitter Liesens nog een laatste keer aan. “Er is maar door een persoon geschoten. Maar was u erbij of was u de chauffeur?” Ook op die vraag volgde een duidelijke ‘neen’.

Daarna kreeg medebeschuldigde Shane R. het woord. Volgens hem kon het verhaal van getuige M.C. ook niet kloppen. “Ter verduidelijking. Ik kwam daar bijna dagelijks over de vloer maar ik kende zijn stiefvader J. eigenlijk niet, buiten dat ene voorstel van de afpersing. Hij lag me niet. Ik heb met die man ook nooit gesproken over Hilmi Gedik.”