110 bouwvakkers verliezen hun job

Al vijf generaties woedt de bouwmicrobe bij de familie Driessen in Maasmechelen. Het was de overgrootvader van Christophe die eind jaren '20 al de kerk van Herderen in Riemst liet bouwen. Het bedrijf groeide uit en bloeide in de jaren tachtig en negentig helemaal open. Zoon Christophe nam de fakkel in 2007 over, maar ziet het familiebedrijf nu in rook opgaan. "Het zijn bijzonder moeilijke dagen. Dit voelt aan als een persoonlijke mislukking", vertelt hij. "Het ging al langer niet zo goed, maar er is nu helemaal niets meer aan te doen." De zware concurrentie op de markt is voor hem één van de hoofdoorzaken voor dit drama. "Pa die in 2016 overleed, was altijd tegen het werken met buitenlanders. Als één van de weinige aannemers zijn we altijd trouw gebleven aan de kunde van onze eigen vakmannen. Doorheen de jaren zijn we dan toch met bouwvakkers uit Nederland begonnen, maar het heeft niet mogen zijn. In veel projecten moet je héél veel eigen middelen in het verhaal pompen, en wanbetalers heb je bij de vleet. Soms kom je ook op veel meer werkuren uit, dan oorspronkelijk was afgesproken. Die betaal je dan uit eigen zak." Driessen heeft zelf nog geprobeerd om met de laatste middelen zijn eigen personeel uit te betalen. Toch staat hij nog in het rood bij een aantal onderaannemers. Zijn kantoren, wagens en bouwmaterialen werden allemaal in beslag genomen. Veertig werknemers verliezen hun job. Driessen bouwde ondermeer grote delen van het dierenpark Planckendael. Eén van de laatste actieve werven was de sociale woonwijk in Smeermaas.

Hetzelfde verhaal bij bouwbedrijf Loix in Tongeren. Zij legden begin deze week de boeken neer en gisteren werd het faillissement uitgesproken. Daar verliezen maar liefst zeventig werknemers hun job. Ook dit bedrijf werd in 1926 opgericht, en ziet een lange traditie verloren gaan. Ondanks de stijgende omzet van vorig jaar, blijkt een verder bestaan onmogelijk. Davy Maesen, directeur van van Bouwunie Limburg betreurt de feiten.


"De bouw kent inderdaad een oneerlijke concurrentie vauit het buitenland. Zelfstandige onderaannemers die mogen werken aan te lage prijzen. Daarbij moeten aannemers vaak miljoenen investeren in grote projecten, om pas jaren later betaald te worden. Die overbruggingsperiode is vaak immens zwaar. En de uiteindelijke marge die de aannemer eraan overhoudt, is ook nog steeds te laag. In combinatie met wanbetalers, geeft dit soms de doodsteek." Tegelijk ziet Maesen dat er wél nog veel werk is in de bouw. Volgens hem zouden alle ontslagen bouwvakkers snel aan een nieuwe job kunnen geraken in onze provincie.


"Er staan veel vacatures open, en jongeren kiezen steeds meer voor hogere diploma's. De bouw blijkt niet meer populair bij de nieuwe generatie. Heel wat aannemers vinden zelfs geen werkkrachten en moeten noodgedwongen op zoek naar krachten uit het buitenland."