‘Van Water en Bloed’ geeft hoofdrol aan het Leuven van de jaren 90: “Het boek is een gedachte-experiment. Wat als ik in mijn studententijd de foute vrienden had.”

Paes debuteerde in 2020 met ‘De Afdaling’, waarin twee jeugdvrienden besluiten hun zorgen thuis te laten tijdens een fietstocht langsheen de bergtoppen van de Pyreneeën, maar onderweg worden ingehaald door hun duister verleden. Voor zijn tweede, ‘Van Water en Bloed’, ruilt de auteur de mistige pieken in voor de Leuvense straten van de jaren 90: een verhaaldecor waarvoor hij uit zijn eigen jeugd kon spitten. “Net zoals mijn eerste is ook dit boek lichtjes autobiografisch getint, maar overgoten met een saus van fictie,” zegt Paes. “Leuvenaars zullen hun stad duidelijk herkennen. Zo spelen enkele passages zich in De Blauwe Kater af en bevindt het standbeeld van Fiere Margriet zich nog in de Tiensestraat.”

Drie jonge studenten willen niet minder dan de hemel bestormen, maar raken verstrikt in de excessen van drank en drugs in hun zoektocht naar schoonheid en waarheid. De terminaal zieke vader van één van hen probeert ternauwernood het contact te herstellen met zijn zoon. En een luxe-escorte die haar demonen veilig achter slot en grendel opbergt. In een snel tempo wisselen de vijf perspectieven elkaar af, om uit te monden in een beklemmende apotheose. De auteur, wetenschapper en studentenbegeleider aan KU Leuven, raakt zo het precaire evenwicht tussen studentikoos plezier en rauw probleemgebruik.

De fysicus-ingenieur nam enkele jaren geleden de pen op als een vorm van therapie. Het schrijven beviel. “Het boek is een soort gedachte-experiment geworden,” vertelt hij. “Wat als ik in mijn studententijd foute vrienden had. Zelf was ik altijd een brave student,” zegt hij. ‘Van Water en Bloed’ ligt vanaf december in de boekhandel. “Mijn naam op de boekenplank zien: het blijft een surreële ervaring,” besluit hij.

Wie alvast de eerste bladzijden van het boek wil lezen kan dat hier.