"Toen we nog werkten, hadden we meer tijd"

Marcella: "De tijd vliegt, meneer! Maar we kijken wel uit naar onze honderdste verjaardag. Pas op, we wonen al 45 jaar in Sint-Maartensdal, maar we zijn niet de oudsten van de buurt. Voor zover ik weet, is dat Leentje Vermaelen - de voormalige cafébazin van Den Engel op de Grote Markt. Zij heeft onlangs haar honderdste verjaardag gevierd, nadat ze op haar 99ste naar Sint-Maartensdal verhuisde."


Jeanne: "Net zoals wij doet Leentje ook nog ongeveer alles zelf. Opstaan bijvoorbeeld, doen we om 7 uur. Slapen tussen 22 en 22.30 uur. Tja, wat zou je willen als je alles in het leven zelf doet? Eigenlijk hebben wij tijd te weinig. Toen we nog gingen werken, hadden we meer tijd. Onlangs zaten we zonder warm water, en toen hebben we zelf een afspraak met de technieker geregeld. Hij had niet meteen tijd, maar na een beetje aandringen is het dan toch gelukt om ons te komen 'depanneren'. Je moet zo'n zaken kordaat maar gemanierd aanpakken. Ik zeg altijd 'merci meneer' of 'merci madame'. Zo krijg je veel gedaan in het leven. Helaas zijn er ook mensen die nogal bruut zijn, op de beesten af. Dan moet je niet verwachten dat men vriendelijk tegen je is."

Jeanne: "Nee, niet echt. Maar uiteraard wel met Franse champagne. Van cava moeten wij niet weten. Dat is suikerwater, en daar word je geen honderd jaar mee. Wij drinken geregeld een glas echte Franse champagne. Daar hebben we de feestdagen niet voor nodig."


Marcella: "Het zou leuk zijn mocht Louis Tobback present tekenen voor onze honderdste verjaardag. Hij stopt er volgend jaar mee als burgemeester, maar die man heeft dat al die jaren goed gedaan. Ik weet nog dat wij eens een probleem hadden met onze uitkering. We hebben toen onze burgemeester aangesproken en acht dagen later was het weer in orde. Zijn opvolger bij sp.a is Mohamed Ridouani, maar daar zeggen ze Mo tegen. Die hebben we ook al ontmoet - schone jongen, hoor. We zijn zelfs al samen op de foto gegaan en als hij ons ziet, krijgen we altijd een kus."

Marcella: "Nee, meneer. Voor het eerst in vele jaren hebben we er geen gezet. Hij staat in de kelder, en het lukt niet meer om die helemaal naar de vierde verdieping te verhuizen. Eigenlijk zouden we willen dat die feestperiode al voorbij was, want in de lente is het veel plezanter. Dan kunnen we vaker een stapje in Leuven zetten."


Jeanne: "Wij hebben niets liever dan de 'gewone dagen' van het jaar. Al zijn we op Kerstmis wel gaan eten bij Herman, de zoon van onze kozijn - de enige familie die we nog hebben. Hij is getrouwd met een Indonesische vrouw, een braaf 'maske'. Herman zegt ook altijd dat we bij hem mogen wonen als we niet langer zelfstandig zouden kunnen leven. Van het 'gesticht' moeten we alleszins niet weten - dat is voor oude mensen. Soms gaan we wel eens iemand bezoeken in zo'n rusthuis, en dan krijg je 'compassie' met sommige van die mensen daar. Laatst kwamen we iemand van 95 jaar tegen die ons vroeg hoe het met haar ouders was... Nee, het 'gesticht' is niets voor ons."

Marcella: "We blijven gewoon thuis. We zullen een goed glas drinken, maar we gaan niet op stap. Cadeautjes geven doen we ook niet. Het zou trouwens geen verrassing zijn, want we zijn altijd samen op pad."


Jeanne: "Ik heb nog wel eens zin in oesters. Al is dat een probleem, want op onze leeftijd krijgen we die niet meer open. Maar er zijn nog andere lekkere dingen in het leven. Als je bijvoorbeeld een eierdooier bij wat platte kaas doet en daar dan bloemsuiker over strooit... Hemels! Ik heb trouwens ook nog een tip om paardenvlees minder zoet te maken: voor het bakken insmeren met mosterd, peper en zout. Dat eten we regelmatig - op doktersadvies."

Marcella: "Zeker. Bio-producten kopen wij bijvoorbeeld niet. Die zijn alleen maar duurder - voorts geen meerwaarde. Mensen die bloeddrukproblemen hebben, kan ik aanraden om op tijd en stond een Guinness te drinken. Wel mét schuim, hé. Niet zoals ze het in Engeland doen, want daar is dat precies afwaswater."


Jeanne: "Er bestaat ook nog een oude remedie tegen een zware verkoudheid: 'petrol' drinken. In onze familie heeft iemand dat ooit gedaan, met succes. Ze zou daarna wel gezegd hebben dat het nogal stonk als ze naar 'de koer' moest gaan. Maar de hoest was weg, hé. Tegenwoordig moet je dat niet meer proberen, natuurlijk. Ah nee, meneer, want de 'petrol' is niet zuiver meer. Ach, we hebben nog zoveel tips voor een goede gezondheid. Maar laten we de lezers eerst en vooral een goede gezondheid wensen voor het nieuwe jaar."


2017 loopt op zijn einde en hoe kunnen we het jaar beter uitzwaaien dan met een positieve noot? Onze regioreporters gingen op zoek naar mensen uit uw omgeving met een warm verhaal. Getuigenissen over hoop, een nieuwe start, over elkaar steunen en helpen. U leest het vier dagen lang in uw Regiokrant.


2017


van


De warmste verhalen