De werken waarvoor het kasteel vanaf volgende zomer gesloten is vormen het sluitstuk van de restauratie. Enerzijds worden enkele bouwkundige ingrepen uitgevoerd in functie van stabiliteit, vochtproblemen en klimaatbeheersing. Maar meest ingrijpend is de lift in een van de kasteeltorens. Hierdoor wordt het museum optimaal toegankelijk gemaakt voor rolstoelgebruikers. In het aanpalende voormalige koetshuis wordt een tearoom gecreëerd. Tegelijkertijd wordt de ‘Peit Blois-vleugel’ met onder meer de keuken, de Egmondkamer, eetkamer Blauwe Kamer volledig gerestaureerd en opgefrist. Zo komt er ook een reconstructie van de lambrisering en muurschilderingen uit de neorenaissance die in de jaren zestig hardhandig verwijderd werden. 

De zolders zullen ingericht worden als kijkdepot terwijl de grote neogotische Carletto-kamer volledig gerestaureerd en toegankelijk gemaakt wordt, met het beroemde bed van Viollet-le-Duc als pronkstuk. Tot slot wordt de huidige balie omgevormd tot introductiezaal met onder meer een waardevolle collectie. De deuren zullen vervolgens in de loop van 2023 weer openen.

Nog een grote verandering is de bouw van een nieuw onthaalgebouw voor kasteel, park en museumtuin. Dit gebouw komt vlak bij de Kasteelstraat, tussen de hoofddreef en de parking van het domein. Naast het onthaal en de museumshop zal dit gebouw ook een bibliotheek, het kasteelarchief, kantoren, een depot, bergruimte en toiletten herbergen. Deze werken starten in de loop van 2020 en moeten eind 2021 klaar zijn.

Sinds oktober wordt er ook al gewerkt aan de restauratie van de barokke Sint-Gertrudiskapel en de ter ere van Napoleon opgerichte neoklassieke triomfboog. Beiden bevinden zich in het park. De oplevering is voorzien in het najaar van 2020. Zowel kapel als barokpaviljoen zullen op regelmatige basis opengesteld worden en de kapel zal ook gebruikt kunnen worden voor intieme huwelijksvieringen. Intussen werden het barokpaviljoen en de hermitage met de bijhorende trappenpartij en de tuinmuren al gerestaureerd terwijl er in de ommuurde tuin een bergruimte gecreëerd werd.

Een eerste burcht in Gaasbeek werd rond 1240 opgetrokken om het hertogdom Brabant te beschermen tegen het graafschap Henegouwen, tot de Brusselaars het kasteel in 1388 sloopten om wraak te nemen voor de moord op Everaard t’Serclaes. Het kasteel werd nadien terug opgebouwd. Eind achttiende eeuw kwam het kasteel in handen van de Milanese patriciërsfamilie Arconati Visconti. De laatste bewoonster was markiezin Marie Peyrat die het kasteel renoveerde en zijn huidige uitzicht gaf. Zij stierf in 1923, maar schonk het domein in 1921 aan de Belgische Staat. Vanaf 1924 is het gebouw en het park opengesteld voor het publiek. Sinds 1980 is het een museum van de Vlaamse Gemeenschap.