De federale wegpolitie verleende zaterdag haar medewerking aan de initiatiefnemers van de stille wake. Om veiligheidsredenen werd de oprit naar de snelwegparking richting Antwerpen om klokslag 12 uur afgesloten voor het verkeer. Zo’n 150-tal familieleden en vrienden trokken vervolgens naar de plaats waar de 25-jarige Ennio Van Bogaert donderdagavond 17 januari tegen een fout geparkeerde vrachtwagen crashte. Ennio was met een vriend op weg naar Antwerpen en wou nog even halt houden aan de shop van de snelwegparking. Zijn ouders Résa Van Bogaert en Nancy De Maeyer weten intussen al iets meer over de omstandigheden van het dramatische ongeval. De vriend op de passagierszetel kwam namelijk ongedeerd uit het wrak. “Ennio werd verrast door een vrachtwagen die links op de oprit van de parking stond”, getuigen ze. “Rechts stond er ook een vrachtwagen op de pechstrook. Normaal staan daar plastic paaltjes omdat te verhinderen, maar die worden gewoon plat gereden. Er was nog een smalle doorgang, maar eigenlijk stond hij dus plots voor een muur van vrachtwagens.”

Ook een aantal politici kwamen hun respect betuigen zoals Antoine Denert, Jos Stassen en Filip Vercauteren. “We hebben dit al op de agenda van het college geplaatst”, laat die laatste weten. “De snelwegparking valt niet onder onze bevoegdheid, maar we gaan dit zeker aankaarten bij de hogere instanties want zo’n gevaarlijke situatie moet worden aangepakt. De plastic paaltjes op de pechstrook zijn duidelijk niet afdoende en ook moet de capaciteit van de parking worden uitgebreid. Ze gaan zelfs al in de kmo-zone Hogenakker staan omdat ze hier geen plaats hebben.”

De ouders van Ennio gooien alleszins niet met verwijten naar de truckers. “Die mensen moeten ook hun job doen en staan voor enorme dilemma’s als de parking vol is en ze toch hun rij- en rusttijden moeten respecteren.”

De wake verliep zaterdag dan ook bijzonder sereen. Op de plaats van het ongeval werd door de familie een foto opgehangen van Ennio. Daarna konden alle aanwezigen een bloemetje neerleggen. “Dit doet enorm veel pijn”, zucht Yvonne Van Britsom, de oma van Ennio. “Ik heb op korte tijd al enkele mensen moeten afstaan waaronder mijn man, maar een grootouder zou nooit een kleinkind mogen overleven. Ik haal nog wel een beetje troost uit het feit dat Ennio als orgaandonor maar liefst twaalf mensen heeft geholpen. Hij leeft in hen dus toch nog een beetje verder.”

De familie was zichtbaar onder de indruk van de enorme opkomst voor de wake. “Het is niet te beschrijven hoeveel dit voor ons betekent”, zegt mama Nancy. “Alle ouders vraag ik hun kinderen te zeggen hoe graag ze hen zien en alle jongeren roep ik op om zeker te genieten van het leven, maar steeds voorzichtig te zijn. Ik hoop dat met deze wake er eindelijk lessen worden getrokken en er iets zal veranderen aan deze gevaarlijke situatie.”