Zijn hoogzwangere vrouw Sarah geniet mee en telt nu écht af: “Als papa zal Wout in een roes rijden”

Rond, loopt Sarah er bij. Én gezond. “Een lichte vorm van zwangerschapsdiabetes niet te na gesproken”, zegt ze. “Zó licht dat er twijfels rezen over de accuraatheid van de diagnose en eerder aan een momentopname werd gedacht. Het zorgt er wel voor dat ik een klein beetje let op wat ik eet en drink. Ik vermijd onnodige risico’s.” Maar voorts: strálend zwanger, zoals dat heet. Op het energieke af zelfs. “Ik mag absoluut niet klagen, ben niet misselijk of zo. Ik zou wel graag mijn eigen lichaam terug willen. (lacht) Weer kunnen ademen, sporten, mijn ribben even niet voelen. Nu moet ik af en toe eens luisteren naar dat lichaam. Wat ik niet echt gewend ben.”

Geen nood. Want als ze even in overdrive dreigt te gaan is er nog altijd ‘zorgzame Wout’. “Hij weet dat ik af en toe mijn grens durf te slopen. Zoals na zijn val in de Tour, toen ik twee dagen mee in de kliniek belandde. Ik ga soms te diep, besef ik. Al sta ik daar niet zo bij stil. Zo heb ik zelf nog de babykamer in elkaar gezet. Mét rugpijn. Maar hey, niks onhaalbaars toch? Er zijn zo veel mensen zwanger. Wout is daar voorzichtiger in. En streng, als het moet. Anderhalve week geleden vloog hij met een privéjet naar Tabor. ‘Ja maar, hoe geraak ík dan in Tsjechië?’, zat ik me af te vragen. “Hoe… je denkt toch niet dat je mee mag?”, keek Wout me verbaasd aan. Ik: “Euh… jawel. Met de auto, anders?” Niet dus. (lacht) Voor een goed begrip: ik vind het wel fijn dat hij zo’n bezorgde papa is.”

Een Kristallen papa nu ook. De ultieme bekroning op een fantastisch jaar. “Plezant”, vindt Sarah. “Als je dít wint, weet je: ’t is goed geweest. Al voelt het in coronatijden wel een beetje raar aan, zo zonder huldigingsgala. Anderzijds brengt het ook rust, nadat ons leven maandenlang in een stroomversnelling zat. Het was een compact maar kei-intens seizoen. Alles ging zo snel. Mijn mooiste moment met Wout? De Strade Bianche. Zijn eerste wegzege na de val en in die zin heel bijzonder. Het maakte me in Siena emotioneler dan ik van nature ben. Ook daar zit de zwangerschap mogelijk voor iets tussen. Onlangs keek ik naar ‘Hachi: A Dog’s Tale’. (lacht) Een uur zitten bleiten, jom.”

Vrijdagavond in Schelle nog even die trofee van ‘Sportman van het Jaar’ ophalen – Van Aert is torenhoog favoriet – en dan kan, tussen de eindejaarscrossen door, het aftellen beginnen. “We kijken er echt naar uit nu”, aldus Sarah. “Het komt dichter, merkte ik de voorbije weken aan het verhoogde aantal gynaecoloogbezoeken. Door mijn zwangerschapsdiabetes mag ik, technisch gezien, niet over tijd gaan. ‘Fons’ (zoals ze hun zoontje voorlopig benoemen, red.) zal dus uiterlijk een paar dagen vóór het BK veldrijden (10/1) worden geboren. Wout zal in Meulebeke een beetje in een roes rijden. Hopelijk kan hij die verder doortrekken. ‘Het jaar dat je papa wordt, presteer je heel goed’, stuurde ploegmaat Jos van Emden al een berichtje vanuit zijn eigen ervaring. ‘Fijn. Dan wordt ook 2021 supermooi’, besloot Wout er uit.”