Volgens Europees onderzoek uit 2015 kreeg 30 procent van de Belgische vrouwen boven 15 jaar al met seksuele intimidatie te maken, terwijl 36 procent met fysiek of seksueel geweld geconfronteerd werd. In 50 procent van die gevallen is de pleger de (ex-)partner. Volgens cijfers van de parketten waren er in 2019 in België 150 gevallen van (potentieel) dodelijk partnergeweld, waarbij twintig personen stierven: “De gelofte ‘Tot de dood ons scheidt’, als een ontroerende liefdesverklaring bedoeld, kan zo een heel sinistere bijklank krijgen.”

“Dat kunnen we niet blijven accepteren. We hebben dringend een gecoördineerde aanpak van partnergeweld nodig. Er lopen op federaal en Vlaams niveau actieplannen, maar dat is onvoldoende. We pleiten voor meer coördinatie tussen die niveaus en aanvullende maatregelen zoals een snelle uitrol van het stalkingsalarm en een verplichte behandeling van daders.”

“In de integrale aanpak van dodelijk partnergeweld binnen het ingewikkelde kluwen van bevoegdheidsniveaus, hebben ook de plaatselijke overheden hun rol te spelen, zowel wat sensibilisering als remediëring betreft. We spreken daarom onze burgemeesters op hun verantwoordelijkheid aan”, aldus de CD&V-politica’s.

Burgermoeder Ruth Vandenberghe: “De politiezone Vlas kocht eerder al vijf stalkingsalarmen aan, voor ex-partners. De sociale politie neemt dagelijks contact op met slachtoffers en daders, in het kader van doorverwijzing naar hulpverlening. Een belangrijke partner is het Centrum Algemeen Welzijnswerk Zuid-West-Vlaanderen. Het CAW heeft een apart meldpunt voor intrafamiliaal geweld. Zowel slachtoffers als daders kunnen er terecht voor begeleiding. Ook in deze tijden bieden ze begeleiding: tel. 056/53.21.51, mail naar onthaal.kortrijk@cawzuidwestvlaanderen.be of bel de hulplijn intrafamiliaal geweld: 1712.”

“Verder heeft een projectgroep van de hogeschool Vives goed twee jaar geleden gewerkt rond partnergeweld. Daarbij bezochten ze zowel organisaties binnen als buiten Kortrijk, die werken rond intrafamiliaal geweld. Uiteindelijk werkten ze een campagne uit, waarbij een kaartje en folder rond partnergeweld werden ontwikkeld. Deze werden in de wachtkamers van alle huisdokters in Kortrijk gelegd. Zodat slachtoffers dit zouden kunnen meenemen en lezen waar ze zich kunnen aanmelden, wat wel geen evidentie is en een drempel. Als er strafrechtelijke feiten zijn, werken parket, CAW en sociale politie nauw samen met daders en slachtoffers.”