Ruben Peeters (24), de jongste witloofteler van Kampenhout: “Mijn vrienden krijgen het landbouwbedrijf van hun ouders in hun schoot geworpen, maar verklaren mij gek”

Ruben zit gehurkt tussen het stro wanneer we hem ontmoeten in de tuin van zijn grootmoeder, meteen ook het distributiecentrum van zijn eigen kweek. Oma Peeters teelde vroeger zelf witloof, zoals zovelen in Kampenhout. Die draad pikt Ruben nu op, nadat een generatie overgeslagen werd. “Oma stelde haar tuin en veranda graag ter beschikking voor mijn uit de hand gelopen hobby”, glimlacht Ruben. “Voorlopig zit ik hier goed, alhoewel ik op termijn toch graag mijn eigen witloofkot zou willen.”

Een hobby, dus. Want tijdens de ‘officiële werkuren’ is Ruben ook tuinaannemer. “Dat heeft er als jonge gast altijd al in gezeten”, knikt hij. “Ik deed niets liever dan met de tractors van kameraden rijden. Hun ouders waren witloofboeren, maar toch begrijpen ze vandaag niet dat ik mij hiermee wil bezig houden. Terwijl zij het bedrijf van hun ouders in de schoot geworpen krijgen, maar het niet willen.”

Met zijn 24 lentes is Ruben dan ook veel jonger dan de gemiddelde witloofteler. “Die gemiddelde leeftijd zal zowat 55 jaar zijn”, aldus Ruben. “En heel wat van die telers zitten tegen hun pensioen aan. Of ik de jongste witloofteler van Kampenhout ben? Ik zou niet weten waar je hier nog een jongere teler kan vinden in de omgeving.”

Ruben mankt terwijl hij ons rondleidt. Hij klopt even tegen de brace rond zijn knie. “Ik mocht eigenlijk enkele weken niet bewegen”, toont hij, terwijl hij een witloofkrop aan het langen is. “Maar ja... Ik doe aan grondcultuur. Dat is arbeidsintensiever, maar ook authentieker. En je hebt minder materiaal nodig om te kunnen starten. Een witloofketel en een afdak, meer niet.”

Ondergrondse buizen houden het witloof op temperatuur — vloerverwarming avant la lettre. “Zo deden ze het vroeger ook. Magnifiek, toch? Dat wil ik graag in ere houden. Maar mensen beseffen niet hoeveel werk erin kruipt. Eerst moet ik de witloofkaders ingraven, dan de laag wegscheppen, dan de stronken inzetten,... Een paar uur werk. Alleen al om het witloof eruit te halen en te kuisen, ben ik met zes man de hele dag bezig geweest.” En dat allemaal na de werkuren. “Maar ’s nachts zet ik gewoon mijn werklampen aan.”

Ook burgemeester Kris Leaerts (Team Burgemeester) groeide op tussen de witloofvelden. “Vroeger had je hier zeker 250 boeren”, vertelt hij. “Met elk een hectare grond, of meer. Dat witloof werd als bijverdienste geteeld. Vandaar de naam ‘het witte goud’. Vandaag zijn er echter nog maar twaalf telers. Hoe dat komt? Vind maar eens mensen die na hun dagjob nog zo’n arbeidsintensief werk willen doen.”

“Maar het zou toch zonde zijn mocht zo’n lange traditie verloren gaan?”, pikt Ruben in. Leaerts knikt: “Zijn grootmoeder heeft nog witloofzaad van mijn vader gekocht. Voeding is niet tijdsgebonden, hé. Ik vind dan ook dat startende witlooftelers moeten kunnen rekenen op de steun van de gemeente, of van de verschillende verenigingen. Iedereen heeft het over de korte keten, dus laat ons dat dan ook steunen. Dat er nog zo’n mannen als Ruben mogen volgen.”

“Ik doe het gewoon echt graag, anders had ik het al lang opgegeven”, besluit Ruben. “Het is een uit de hand gelopen hobby waar ik graag verder mee wil. Het voelt zeker niet als een morele plicht en een rolmodel ben ik zeker niet. Maar als ik mensen kan inspireren, dan is dat mooi meegenomen. Opdat deze traditie hier kan blijven bestaan.”

Inspireren heeft Ruben alvast gedaan: “Schrijf maar op dat ik het na mijn 65ste ook weer oppik”, belooft burgemeester Leaerts.

LEES OOK:

JONGE WOLVEN. Larissa (21) creëert lingerie voor elk lichaamstype: “Laatst maakte ik nog jarretels voor een tachtigjarige klant”

Madmum opent derde zaak in Vaartkom: “We nemen opnieuw de tijd om van koffie te genieten”

RESTOTIP. Bistro Mariette: “Een babbel bij lekker eten en een goed glas wijn”