Wát een vernederende avond: Anderlecht smeert doodziek Beerschot 0-7 aan

Het toetje van deze kerstspeeldag kondigde zich vooraf al aan als een ongelijke strijd. Een Anderlecht-in-vorm versus Beerschot, dat na vier nederlagen op rij steeds verder in het degradatiemoeras wegzinkt.

Wel, die waardeverhoudingen werden vanaf het eerste fluitsignaal duidelijk. Alleen waren die nogal... pijnlijk groot.

Anderlecht gebruikte het andere paars-wit de volledige partij als speelbal. Dat resulteerde na amper twintig minuten in een dubbele voorsprong. Twee keer volgde een identieke goal: lage voorzet Gómez, intikker Verschaeren. Beerschot verdedigde dan wel bijzonder vrijgevig, het zal Verschaeren ongetwijfeld deugd gedaan hebben. Het Neerpede-product is al wekenlang weer een solide basispion, maar zijn efficiëntie bleef te vaak achterwege - zie zijn misser in Brugge. Tot vanavond, dus.

Anderlecht had dan al gewonnen spel op het Kiel en deed - zonder te overdrijven - wat het wilde. Gómez mocht vanop zijn linkerkant naar hartenlust voorzetten trappen, alsof hij alleen op het veldje om de hoek stond. Dan vraag je je toch af of de technische staf van Beerschot überhaupt beelden heeft bekeken afgelopen weekend... Tien minuten voor de rust was het eens niet Gómez, maar Refaelov de bal voor doel kon brengen. Zirkzee schoof in twee tijden binnen, al had de Nederlander eerst gerust nog om een koffie kunnen gaan.

‘t Werd er alleen maar erger op voor Beerschot. Gómez - wie anders - stuurde Kouamé alleen richting doel, maar werd onderuit gemoffeld door Holzhauser, centrale verdediger ad interim. Rood voor de ‘Zilveren’ Schoen van vorig jaar, die op eigen initiatief plots in de verdediging ging lopen. Héél vreemde actie. En dan moesten er nóg vijfenveertig minuten gespeeld worden...

Nog geen zestig seconden waren verstreken in de tweede helft, of de 0-4 stond al op het bord. Refaelov mocht kinderlijk eenvoudig in doel plaatsen. Vanhamel deed zelfs geen moeite meer om te duiken - tekenend voor de machteloosheid. ‘t Werd stilaan duidelijk dat een telraam geen overbodige luxe was.

Zeker met de invalbeurt van ex-Beerschotter Benito Raman, immer vurig. Hij jaste er op zijn beurt ook nog twee tegen de touwen. Het laatste woord was voor ‘Ciske’ Amuzu, die zijn schot(je) door de benen van Vanhamel binnen zag rollen. Tekenend voor de lijdensweg van de thuisploeg.

Zestien op achttien en een halve finale in de beker in de rugzak. Met een zevenklepper als orgelpunt. Anderlecht mag in déze vorm, als u het ons vraagt, het nieuwe jaar met grote ambities aanvatten. En Beerschot? Dat mag zich stilaan écht opmaken voor 1B.