Na invalbeurten tegen Genk, Zulte Waregem, Antwerp, Cercle Brugge en Seraing, kwam Kaoru Mitoma tegen Eupen voor het eerst aan de aftrap. Zes minuten later lag de Japanner aan de basis van de openingstreffer. Bij zijn eerste twee acties stuitte hij op Heris, bij de derde vond hij Nuhu op zijn weg. Verrast door de schijnbeweging van Mitoma gaf de jonge Ghanees hem een duwtje in de rug. In de zestien wordt dat bestraft. Met een penalty. Undav achter de bal en 0-1. Het achtste doelpunt al van de Duitser. Zijn duels met Agbadou waren de moeite. Allebei kanjers in hun functie.

Nog net geen halfuur ver werd het 0-2. Himmelmann — geniet nog altijd de voorkeur op ‘fantast’ Nurudeen — trapte verkeerd uit. Teuma benutte het geschenk met een botsende bal in de benedenhoek.

Union liet het initiatief over aan de Panda’s, maar die vonden slechts zelden de juiste combinatie op die druk bezette speelhelft van de Brusselaars. Prevljak schoot op de vuisten van Moris, een schicht van Kayembe miste de goede richting en Peeters knalde in het zijnet. De spelmaker van Eupen bleef deze keer beneden zijn doorgaans uitstekend niveau. Tenminste, tijdens de eerste helft.

Kort voor de rust had Mitoma weer een moment. Hij stuurde Vanzeir op Himmelmann af, voor wat de 0-3 had moeten zijn. De bal ging ver naast.

Na de rust kwam Eupen wél opzetten. Op karakter, zoals tegen Racing Genk. Wat volgde waren vier dolle minuten tussen de 75ste en de 79ste. Kayembe besloot een slalom met de aansluitingstreffer, Agbadou maakte gelijk uit de kluts... en Nielsen bracht Union opnieuw voor op aangeven van Vanzeir.

Dat de vreugde van zo korte duur was geweest, deed het potje overkoken bij enkele individuen in de tribune achter het doel van Moris. De doelman van Union kreeg onder meer aanstekers naar het hoofd geslingerd. Zoals zijn collega De Creemer gisteravond op Seraing, stuurde ref Van Driessche de ploegen voor een tiental minuten naar de kleedkamer.

De Panda’s tankten bij om na de overbreking opnieuw op zoek te gaan naar de gelijkmaker. Het scheelde slechts centimeters of een save van Moris of ze hadden hun doel bereikt. 3-3? Het zou een billijke uitslag zijn geweest van een spannende, sfeervolle wedstrijd. Maar Union haalde het dus met 2-3.

Emmanuel Agbadou kan een goudklompje worden voor Eupen. De 24-jarige Ivoriaan, begin september definitief overgenomen van San Pedro na een ommetje langs het Tunesische US Monastir, behoort dit seizoen tot de beste centrale verdedigers in de Jupiler Pro League. Snel, sterk én gevaarlijk in de box van de tegenstander. Hij was het die de Panda’s in een onuitgegeven topper tegen Union zijn ploeg langszij bracht. Zijn vierde doelpunt van het seizoen. De eerste drie leverden punten op. Deze keer was dat niet het geval, vermits Nielsen in de daaropvolgende minuut de eindstand (2-3) vastlegde.

“Je suis dégoûté”, verwoordde Agbadou na afloop zijn aanvoelen. “Na de rust waren we de betere ploeg. We verdienden op zijn minst een gelijkspel. We hadden zelfs kunnen winnen, mochten we niet direct na de 2-2 dat derde tegendoelpunt hebben geïncasseerd. Verraden door onze drang om Union af te maken? Tja, misschien hadden we de pauzeknop even moeten indrukken vooraleer ons slotoffensief in te zetten. Midden de euforie, denk je daar niet meteen aan. De score doen omslaan was ons gelukt tegen Racing Genk. Waarom nu niet nog een keertje?”

“Hoewel we de kans lieten voorbijgaan om weer, al was het maar eventjes, de leiding over te nemen, mag deze nederlaag niet blijven nazinderen. Daar is geen reden toe. We maakten het Union moeilijk en dat is toch de ploeg met de minst gepasseerde defensie en de meest productieve aanval. Voor de rust waren we dominant zonder echt gevaarlijk te zijn. Tegen de gang van het spel in, incasseren we twee vermijdbare doelpunten. Die penaltyovertreding was een beetje ‘stupide’, maar ik neem het Nuhu niet kwalijk. Het is me ook al overkomen (tegen Antwerp, red.). Na de rust hebben de de tegenstander onder druk gezet. Open doelkansen leverde dat niet op, maar we kwamen wel gelijk. Ons elan werd niet zozeer afgebroken door die snelle 2-3, maar door de onderbreking die daarop volgde. Was het nodig de match stil te leggen? Ik had de indruk dat er niet zoveel aan de hand was en dat de rust was weergekeerd nog voor we het veld dienden te verlaten. Ik respecteer de beslissing van de ref, maar dat neemt niet weg dat die onderbreking een voordeel is geweest voor Union en een nadeel voor ons.”

Anthony Moris vond de onderbreking wel voorkomen terecht. “Ik vind het absurd, wat er gisteren in Seraing en hier vandaag gebeurde. Ze gooiden met bekertjes bier en aanstekers. Ik werd geraakt. Ik voelde me niet langer veilig. Stel dat de ref gewoon laat doorspelen, wat moest ik doen? Ver uit mijn doel gaan staan? Niet alle supporters zijn jammer genoeg als de onze. Die reageren altijd positief. Zelfs als we, zoals vorig week tegen Seraing, 0-2 achter staan en beneden ons niveau presteren.”

“Ik ben van oordeel dat we deze zege verdiend hebben”, vervolgde de doelman van Union. “Toen het binnen de paar minuten uit het bijna niets 2-2 werd — de gelijkmaker is een beetje mijn schuld — hadden we kunnen genoegen nemen met een punt, maar zo leeft dat niet binnen deze groep. De wil om te winnen primeert. Dat is vorig seizoen zo gegroeid en daar blijven we nu van profiteren. En krijgen we een klap, dan staan we onmiddellijk weer rechtop. Zoals na Club Brugge thuis en KV Mechelen uit. Strijdvaardig en met succes. Waar we gaan uitkomen, weet ik niet. De maanden oktober, november en december zijn vaak beslissend. Ik wacht liever tot de winterstop vooraleer me uit de spreken over de mogelijkheid om dit of dat te bereiken. Kijk naar OHL en Beerschot. Die zijn vorig seizoen ook zeer goed gestart, maar konden uiteindelijk geen ticket bemachtigen voor de play-offs.”