SFEERREPO. Op bezoek bij revelatie en traditieclub Union Sint-Gillis: "Er is maar één team in Brussel"

"Kom ruim op tijd naar het stadion." Dat is tegenwoordig de goede raad voor iedereen die een thuiswedstrijd van Union wil bijwonen en nog rustig een pintje wil drinken voor het Joseph Marienstadion met zijn unieke, beschermde gevel. De buurt is afgezet, een uur voor de match is het al wurmen langs het volk.

Café L'Union is een van de volkscafés aan het stadion die op volle toeren draaien. De habitués met geel-blauwe sjaal om de nek hebben er hun vaste plek. Maar dat Union tegenwoordig ook nieuwe supporters van heinde en verre aantrekt, bewijzen Huib (57) en Peter (57), zowaar twee Nederlandse fans van Feyenoord die voor de eerste keer komen kijken. "Feyenoord is een grote volksclub, dit is een kleine volksclub", zegt Huib. "We houden van de wijk Sint-Gillis in Brussel, het ruige en het rouwe. Omdat hier ook Bart Nieuwkoop speelt die van Feyenoord komt, besloten we eens te gaan kijken." Peter heeft zich eerst wat ingelezen over de geschiedenis van Union. "We houden van traditieclubs. En waar vind je nog stadions in de hoogste klasse waar je van de tribune afkomt en meteen op straat staat? In Nederland toch niet."

Marcel Fragneaux luistert geboeid. De 71-jarige man is in de jaren zestig nog aan de hand van zijn vader naar Union geleid. "Ik heb ze toen in de hoogste klasse zien spelen. Chapeau dat ze na tientallen jaren terug zijn." Opmerkelijk: Fragneaux woont in Anderlecht: "Maar ik heb het nooit voor die vedetteploeg gehad. De sfeer van Union heb ik liever. Winnen of verliezen, het is hier altijd plezant. Bij Anderlecht is het 'bagarre' als ze verliezen."

Ook voor het authentieke Club House van Union staat een lange rij mensen aan te schuiven. Iedereen moet zijn Covid Safe Ticket tonen. Het Club House is de thuisbasis van de Union Boys, de spionkop, maar op een matchdag de verzamelplek voor de bonte allegaar aan fans die Union rijk is. Jong of oud, bourgeois of arbeider, artiest of intellectueel, politicus of expat: allen voelen ze zich verbonden door de nostalgische authenticiteit van l'Union. Theatermaker Michael Janssens is een van hen: "Er zijn duizend-en-één dingen waarom ik fan ben van Union. Ik voel de geschiedenis hier ademen en ik hou van de ongedwongen en gezellige sfeer op de tribunes. Het is geen spatje agressief. Als nieuwe jonge supporters bier op het veld zouden gooien, roepen de Union Boys hen tot de orde."

Fan Thomas Grailet (35) geeft een ander voorbeeld van de gemoedelijke houding: "Als een speler van de tegenpartij na een trap een blessure veinst of komedie speelt, dan zouden de fans bij veel clubs die uitjouwen. Maar wat doen wij: wij zingen 'Muppet Show, Muppet Show'. Wij zingen niet van 'Anderlecht de merde' of van 'Standard de merde'."

De unieke sfeer van Union laat zich vooral voelen op de niet overdekte staantribune tegenover de hoofdtribune. Hier zitten duizenden supporters opeengepakt die aan een stuk zingen. "Nous allons gagner", horen we al voor het eerste fluitsignaal. Eens de match op gang gaat het recital aan clubliederen gewoon voort. Aanvankelijk regent het hard. Maar kom, Union is al herfstkampioen, dan mag er toch het passende herfstweer bij?

OHL laat zich door Union evenwel niet platwalsen zoals KV Oostende een week eerder. Integendeel: Casper De Norre brengt de bezoekers al snel 0-1 voor. Een paar seconden is er ontgoocheling in de Union-staantribune en dan heffen ze de gezangen weer aan. De 0-2 van Mathieu Maertens net voor de rust is wel een domper. Union heeft op het veld zijn dagje niet: bij de druk naar voren is de laatste pass niet precies genoeg. In de tweede helft brengt invaller Kaoru Mitoma nieuw leven in de brouwerij. Hij komt uit Japan, en bewijst dat al snel door met een ninja-achtige karatebeweging de bal knap in doel te deviëren. Union kraait weer van de pret, maar de 1-3 van Xavier Mercier betekent de doodsteek.

Even terug met de voeten op de grond dus, maar de voorsprong in het klassement is nog riant genoeg om te blijven dromen. Uiteraard is het een thema onder de fans of een stunt-titel met deze ploeg dit seizoen mogelijk is. "Mochten de play-offs niet bestaan, dan zou ik wel erin kunnen geloven dat ze kampioen kunnen spelen", zegt Janssens. "Play-off 1 is een van de meest oneerlijke formules die er bestaan. Maar met een Europees ticket voor de Conference League zou ik ook al tevreden zijn.”

Sowieso kan dit seizoen niet meer stuk, zegt Frank Schlömer. Hij noemt zichzelf een uit het Gentse ingeweken Brusselaar: "Voor mij is dit seizoen te vergelijken met een soort wonder dat maar blijft duren. Bij die 1-7 op KV Oostende wist ik niet wat ik zag. Als je een jaar geleden had gezegd dat we nu op kop van de competitie zouden staan, zou ik je grondig uitgelachen hebben. En we staan ook boven Anderlecht. We zijn die club niet vijandig gezind, maar we lachen nu toch een beetje met die zogezegde wonderploeg. Dat hoor ik de fans ook vaak in de tribunes zingen: 'There is only one team in Brussels, there is only one team in Brussels'."

Het laatste fluitsignaal in Union is voorbij. De 1-3-nederlaag is een feit, maar geen absolute anticlimax. De fans zingen gewoon nog minutenlang voort: "Allez USG, Allez USG..."