De fans druppelden vanavond al vroeg binnen op Sclessin. Blij om terug te zijn.

De spelers keken rond toen ze aan de opwarming begonnen, een lach verscheen op vele gezichten.

Voetbal is van het volk.

Het eerbetoon aan de overleden slachtoffers van de overstromingen was pakkend.

Luik was een eenheid, iedereen treurde samen.

Maar eens Lawrence Visser de wedstrijd op gang floot, was het bittere ernst.

Cimirot leed al na drie minuten balverlies, Ito trapte net voorlangs.

Het was de voorbode van Genkse dominantie in de openingsfase. Zij straalden vertrouwen uit aan de bal.

Heynen, Hrosovsky, Bongonda, Trésor… Zelfs Vandevoordt - gewaagd nummertje in de eigen zestienmeter.

De Limburgers kregen ook de beste kansen. Onuachu kopte een wenkende voorzet naar niemandsland, Sadick was te verrast na een hoekschop en trapte onbesuisd over, Bodart pakte een uitstekende knal van Bongonda.

Standard van zijn kant voetbalde op enthousiasme. Het mes tussen de tanden en lopen maar. Gedreven door het thuispubliek. Vol overgave en met een ziel - daarover mag Mbaye Leye tevreden zijn. Met het principe ‘één voor allen, allen voor één’.

Af en toe knutselden ze ook een goede aanval in mekaar. Vandevoordt pakte een schot(je) van Bastien, Siquet mikte een afvallende bal in de tribunes.

Aan de overkant mocht Bongonda alleen afgaan op Bodart, Laifis redde de meubelen in laatste instantie.

Dat Genk niet scoorde voor de rust, mogen ze zichzelf aanwrijven.

Efficiënt waren ze hoegenaamd niet.

In het begin van de tweede helft kreeg Onuachu nog een schietkans - Bodart stond pal.

Waarna een goede periode van de Rouches begon.

Met snelle, intensieve aanvallen over de flanken. Energiek, met lef en durf.

Alleen kwam er weinig gevaar uit voort. De defensie van Genk voetbalde lange tijd met veel métier, zonder Colombianen of niet.

Altijd zat er wel een teen of een voet tussen een voorzet, altijd was het net niet voor Standard.

Tot twintig minuten voor tijd.

De hoekschop van Siquet, de kopbal van Laifis. Hard en geplaatst. Sclessin onplofte als vanouds.

De tribunes dansten. Rock-’n-roll in Luik. Op en naast het veld. We hebben ze gemist, de fans.

Genk was aangeslagen na het tegendoelpunt. De ploeg weifelde. Plots was er geen rust meer aan de bal, kwamen passes niet meer aan op bestemming en verloren ze de duels.

Klauss kreeg een kopkans - over. De Braziliaan werkte als vanouds. Geen sambavoetbal voor hem.

Het aanvalsspel van de bezoekers was te steriel in het slot van de wedstrijd. Het leek wel alsof ze er niet meer in geloofden. Van den Brom probeerde het tij te keren met een paar wissels. Maar Standard verdedigde zijn voorsprong met man en macht. Raskin miste in blessuretijd nog de 2-0. De Rouches leken uiteindelijk ook aan het langste eind te trekken. Tot Bongonda in blessuretijd de beste aanval van Racing Genk afwerkte.

De vicekampioen, de bekerwinnaar... Ze ontsnapten aan een eerste nederlaag van het seizoen. Bijna haalde enthousiasme het vanavond van een surplus aan kwaliteit.

Ach, het was een aangename voetbalavond op Sclessin.

Met een verrassend goed Standard.

Visser floot af, de fans applaudisseerden.

Zij keerden tevreden terug.

Meer statistieken vind je op SofaScore.