Op 19 augustus 2016 stortte de voetbalwereld van Oliver Werner even in. De toenmalige doelman van het Franse Sochaux knalde staalhard tegen Livio Nabab aan, toen spits bij Orléans. "Mijn kuit was op zeven plaatsen gebroken en mijn scheenbeen zat in een hoek van negentig graden. Ik had een open beenbreuk waarbij het bot mijn huid had doorboord", vertelt Werner aan Sport/Voetbalmagazine.

Niemand die hem op dat moment nog een kans gaf om op het hoogste niveaau weer aan de slag te gaan in het voetbal. "In Frankrijk heb ik heel wat dokters en chirurgen geraadpleegd en die waren unaniem: ik was verloren voor het profvoetbal. De scheenbeenbreuk genas niet en er was geen enkele hoop dat ik opnieuw zou voetballen. Ik moest een document tekenen dat mij officieel werkongeschikt zou verklaren. Er lag zelfs een cheque klaar om me te vergoeden. Het bedrag dat mijn Franse verzekeraar mij zou toekennen was enorm. Ik had nu rijk kunnen zijn." 

De voormalige doelman van KV Mechelen en Cercle Brugge zwichtte echter niet voor het geld. Werner was erop gebrand om weer op de grasmat te staan. Opnieuw tussen die palen. "Iemand uit de Ardennen krijg je niet klein", gaat de 33-jarige keeper verder. "Als ik die ingesteldheid niet had, dan zou ik vandaag niet meer op een voetbalveld staan." Nadat zijn contract bij Sochaux afliep, zat Werner een tijdje zonder club. Totdat Moeskroen een reddingsboei uitwierp. Nu begint hij na zijn zwarte periode opnieuw aan zijn eerste volledige seizoen.