3-3! O ironie, de beste spits van Anderlecht is geen spits: Hanni maakt hattrick in spektakelrijke clash op Sclessin

Liefde wint altijd.

Sofiane Hanni is nooit de populairste Anderlecht-speler geweest. In het verleden werd hij meermaals uitgefloten door de eigen supporters. Vorige week op Genk kwam daar verandering in - 't was leuk om zien. En Hein Vanhaezebrouck, die de Algerijn de voorbije dagen lof toegooide, twijfelde niet om zijn aanvoerder na een speeldag schorsing diep voorin te droppen: als blijk van vertrouwen kon het tellen.

Hanni bedankte met drie goals in de eerste helft. Zijn eerste, de 1-1, kwam er na een uitstekende reconversie-aanval via Kums en Appiah. De tweede, de 2-2, na een geniale doorsteekpass in de rug van de defensie van Saief. En zijn derde na een terugspeelbal van Fai waarop doelman Ochoa slecht reageerde: 2-3 net voor rust. O ironie: de beste spits van Anderlecht is geen spits. (lees hieronder verder)

Standard verdiende die achterstand niet. Het startte, voortgestuwd door zijn fans, prima. En eerst beloning kwam er na zes minuten, toen Sá op hoekschop de score opende. Dat kan ik mooier, dacht Luyindama: de Congolees pakte, alweer op corner, uit met een schitterende omhaal voor 2-1 - de knapste treffer van het seizoen misschien wel. Maar dus niet voldoende om de match onder controle te houden.

Ook na de pauze was het meteen een aangename topper, met technische hoogstandjes van Hanni, knap spel van Sambi Lokonga op het middenveld - een échte RSCA-voetballer - en forse druk van de Rouches. Op het uur leek de gelijkmaker er te komen. Cimirot schoof binnen, maar Sels protesteerde dat hij niet vrijuit kon duiken door de in buitenspel staande Cop. De Anderlecht-keeper kreeg gelijk.

Het was slechts uitstel voor Anderlecht - Standard blééf maar duwen. Met succes dus: na gerommel in de zestien en een strakke voorzet van Marin maakte Luyindama zijn tweede van de avond: 3-3. Sclessin nam evenwel geen vrede met een gelijkspel, wat maakte dat de thuisploeg op zoek ging naar meer. Zo kopte Emond nog naast en ging zijn volley voorlangs - die jongen is heel vaak dichtbij geweest.

Hoe hard Standard ook probeerde - wat een daadkracht, zeg - óver Anderlecht gaan, lukte niet meer. De Luikenaars mochten zelfs tevreden zijn dat de ingevallen Ganvoula in het slot de ultieme kans liet liggen om paars-wit op tien punten van leider Club te brengen. Er kwam zo geen winnaar, of het moeten de toeschouwers geweest zijn - het was spektakelrijk. En dat in een faire, maar niet vijandige partij.

Het bevestigt alleen maar: liefde wint altijd.