Waarom burn-out vooral door werkgevers en niet door werknemers zelf moet opgelost worden

De arbeidsmarkt wordt nu vooral bevolkt door generatie X en Y, de generaties geboren tussen 1960 en 2000. Zijn die meer gevoelig voor burn-out? Professor Hans De Witte ziet er alvast weinig bewijs voor in het wetenschappelijke onderzoek rond de verschillende generaties op de werkvloer. “Daaruit blijkt dat de verschillen binnen de leeftijdsgroepen veel groter zijn dan tussen de leeftijdsgroepen. Wat motivatie, leercapaciteit en performantie (het vermogen om goed te presteren, red.) betreft, en ook de wens om een vast contract te bemachtigen, is er geen verschil tussen jong en oud. Het enige echte verschil heeft te maken met het gebruik van ICT, waar jongeren meer vertrouwd mee zijn.”

Ook op het vlak van burn-out is er weinig aantoonbaar verschil tussen de generaties. Burn-out is een gevolg van drie zaken: te veel werkeisen, te weinig hulpbronnen en te weinig recuperatie. Die hebben - volgens professor De Witte - in essentie met het werk te maken en niet met de persoon zelf of zijn verwachtingen. Een combinatie van te belastend werk, met te weinig hulpbronnen (zoals de ondersteuning van collega’s) en een tekort aan herstelmogelijkheden, leidt tot een daling van het energieniveau en uiteindelijk tot burn-out.

Eerste hulp bij burn-out: lees onze praktische gids.

Of het aantal burn-outs stijgt, is moeilijk te zeggen, omdat dit niet stelselmatig wordt opgevolgd. Onderzoekers van de KU Leuven, waaronder professor De Witte, ontwikkelden al in 2019 de zogenaamde ‘Burnout Assessment Tool’ (BAT). Met die tool konden ze o.a. vaststellen dat jongeren iets meer burn-outklachten hebben dan ouderen. 

“Let wel, het gaat hier over klachten, zoals extreme uitputting,” zegt Hans De Witte. “Dat is niet hetzelfde als een burn-out, die door een arts moet vastgesteld worden. Opnieuw heeft dit niet met de jongeren zelf te maken, maar met het werk. De eerste job is immers niet altijd de perfecte match, wat leidt tot stress. Dat jongeren bijna continu geconnecteerd zijn via allerhande technologie, zou ook wel een rol kunnen spelen. Het voortdurend oproepbaar zijn door collega’s geeft immers heel veel druk, meer dan als je zelf beslist om over te werken.”

Door de BAT werd ook duidelijk hoe groot het probleem van burn-out is in onze maatschappij. 7,6 % van de bevraagden ervaart klachten die te vergelijken zijn met de klachten van mensen met een burn-out. 9,5 % zit in de gevarenzone.

Als werknemer kan je natuurlijk zelf initiatief nemen om zaken aan te kaarten, en mindfulness kan ook al helpen om klachten te verminderen. Maar voor de onderzoekers is het duidelijk: burn-out is een werkgerelateerd probleem, het is dus ook daar dat het moet aangepakt worden. Met andere woorden: minder werkeisen, meer hulpbronnen en voldoende herstelmomenten, binnen én buiten het werk.

“Dat is in eerste instantie de verantwoordelijkheid van de werkgevers”, vindt Hans De Witte. “Zij moeten weten wat er leeft bij medewerkers en ook regelmatig een risicoanalyse uitvoeren, bijvoorbeeld door het personeel te bevragen. Het gaat om een organisatorisch probleem, dat niet door het individu kan opgelost worden. Als een fabriek voor gezondheidsproblemen zorgt bij de omwonenden, ga je die mensen ook niet zeggen dat ze meer fruit moeten eten. Nee, je pakt de fabriek zelf aan.”

Wat houdt burn-out precies in? Hoe ontstaat het? Wat moet je doen - op persoonlijk en administratief vlak - als je kopje-onder gaat? Je leest het in ons e-book over burn-out.

Lees meer op Jobat.be:

7 misverstanden over burn-out

Hoe leer jij je grenzen stellen op de werkvloer?

 Hou jij dit werk vol tot aan je pensioen? 5 alarmsignalen

Bron: jobat.be.