"Dankzij ons is liefde voor goed stukje vlees terug: dat doet deugd"

In tegenstelling tot Birger keerde Karel wel terug naar zijn job na zijn deelname aan het programma. Hij werkt nog deeltijds als hoofdinspecteur bij de Oostendse politie. Eenmaal de werken aan de nieuwe uitvalsbasis van Tjop's achter de rug zijn, is de kans groot dat Karel alsnog fulltime voor de zaak kiest. In ieder geval zijn beide vrienden nog altijd twee handen op één buik. Wanneer we op bezoek gaan in Ruiselede, is Karel net bezig met vloeren plaatsen in de loods. "Birger zit hiernaast", zegt Karel. Hij staat recht en loopt naar het aanpalende kantoortje. Karel opent de deur en ziet Birger achter de computer zitten. "Weer naar porno aan het kijken, Birger?", klinkt het spontaan. Die prettig gestoorde camaraderie die van de barbecueboys de publiekslievelingen maakte is er duidelijk nog steeds.

"Weet je dat we eigenlijk zelfs bijna de selectie niet hebben gehaald?", opent Birger. "Dat zijn we zelf pas na het programma te weten gekomen, toen we mochten barbecueën op een feestje van VTM. Daar kwamen we te weten dat het geen haar scheelde of we waren zelfs nooit op de kookproef uitgenodigd geweest. Vanaf dag een waren we dus blijkbaar de absolute underdog." Daar kwam snel verandering in. "Collega's uit de barbecuewereld zijn ons nog steeds dankbaar", gaat Karel verder. "Brisket en pulled pork zitten in de lift. Collega's van ons krijgen nog altijd soms de vraag 'doe maar iets in de stijl van Tjop's'. De wetenschap dat wij de liefde voor het vlees een flinke duw in de rug hebben gegeven, doet nog altijd deugd."

"Of we het restaurant missen? Mochten we het écht willen, kunnen we volgende week al in ons eigen restaurant staan", zegt Birger. "We hebben na het programma een pak aanbiedingen gekregen uit onder meer Brugge, Oostende en Blankenberge. Maar onze droom is en blijft om een eigen cateringbedrijf uitbouwen. Een restaurant behoort nog altijd tot de mogelijkheden, maar dan op lange termijn. Want ik heb ook een gezin en het is niet de bedoeling dat we straks met personeel gaan werken. We doen graag eens onnozel, maar eigenlijk zijn Karel en ik allebei voorzichtige mensen. Het leek ons beter niet meteen risico's te nemen. Bovendien zijn we hier thuis in Ruiselede. Het enige wat we op dat vlak wel aanbieden zijn onze gerookte hamburgers. Die zijn te koop in de broodjeszaak en ze verkopen best goed."

"De bedoeling was dat we tijdens de zomermaanden rustig zouden nadenken over de zakelijke kant, maar daar zijn we niet serieus aan toe gekomen omdat we het zodanig druk hadden", pikt Karel in.


"We konden niet anders dan die plannen even in de ijskast te zetten. Als je vijf dagen per week de baan op bent, heb je weinig tijd voor iets anders. Het zotste wat we hebben meegemaakt? Dat moet de opening van het mosselseizoen in Yerseke geweest zijn. Aan boord van een vissersboot en in het gezelschap van een paar cameraploegen werden we naar een zandbank gebracht op zee, waar we de eerste Zeeuwse bodemmosselen op de barbecue mochten leggen. Crazy was dat. Ook de avondmarkt in Jabbeke (deelgemeente Zerkegem, en tevens de thuishaven van Karel - nvdr.) was wel iets speciaals. Daar stonden de klanten voortdurend rijen dik aan te schuiven voor onze foodtruck. Het hamburgerkraam dat iets verderop stond heeft geen kat gezien."

De foodtruck waarmee de twee vorige zomer op baan waren, was gehuurd, maar Karel en Birger overwegen om er straks zelf eentje te kopen. "Hoe ver we daarin gaan, daar zijn we nog niet helemaal uit. Het gaat om keuzes maken. Een foodtruck is leuk, maar cateringopdrachten blijven onze prioriteit. Hadden we pakweg een miljoen gewonnen, dan zat er misschien al een Tjop's in elke provincie. Al zijn we met elk 25.000 euro toch ook een eind ver gekomen, vooral als je bedenkt dat we drie jaar geleden begonnen zijn in onze garage. Het is zeker een droom die in vervulling gegaan is, maar dromen worden meestal niet zomaar in je schoot geworpen. Wij hebben zoveel geluk gehad."