Britse jihadi klaagt over onbeleefde medestrijders die zijn schoenen stelen

Een ander heikel punt is het 'lenen' van andermans schoenen. "In het westen is het normaal om een kamer uit te wandelen met dezelfde schoenen als die waarmee je bent binnengekomen. Hier hebben onze Syrische broeders de vreemde filosofie dat iedereen elkaars schoenen mag gebruiken, ongeacht de schoenmaat."

"Om een of andere reden, die alleen bekend is bij Syriërs, is wat van jou is van hen en omgekeerd, zelfs al ben je het daar niet mee eens. Blijkbaar houdt broederschap in dat iedereen iets van jou kan wegnemen zonder jouw toestemming."

Een van de andere grieven van Hussain is het gebrek aan tafelmanieren van zijn medestrijders. "Wanneer er voedsel wordt geserveerd, gaat niemand op zijn plaats zitten. Iedereen springt over elkaar heen in een poging als eerste eten te krijgen. Toen het mijn beurt was om het voedsel te serveren, werd ik meteen bestormd. Ik weigerde bijgevolg iemand eten te geven vooraleer ze allemaal op hun plaats zaten. Ik moest hen behandelen als lagereschoolkinderen, maar het was de enige manier om wat orde te scheppen", klaagt Hussain.

Ook het feit dat zijn medestrijders te luid praten wanneer hij probeert te slapen, dat ze weigeren om in een rij te staan en dat ze niet kunnen autorijden zijn Hussain nog een doorn in het oog.

"Het verschil tussen een Arabier en een niet-Arabier in hun manieren is als het verschil tussen hemel en aarde", besluit hij.

Het is niet de eerste keer dat de 27-jarige Hussain, een voormalige veiligheidsmedewerker van een supermarkt uit High Wycombe, klaagt over het leven bij IS. Eerder dit jaar deed hij al zijn beklag over het feit dat hij aardappelen moest schillen zonder dunschiller, zijn kleren niet kon wassen en geen jihadibruid vond.