Justine Sacco, pr-vrouw bij het grote Amerikaanse mediabedrijf IAC, stuurde nog een laatste tweet naar haar 170 volgers voor ze van Londen naar Kaapstad vloog. Tijdens de elf uur durende vlucht kwam de dame zonder het te weten in een helse Twitterstorm terecht. Toen ze bij aankomst in Zuid-Afrika haar gsm terug aan zette, was het internet al helemaal over haar heen gevallen. Ze haalde de tweet nog inderhaast weg maar het was te laat.

Staking
Haar Twitterfeed was een opeenvolging van scheldpartijen, hoongelach en haatberichten. Ze werd uitgemaakt voor racist. Medewerkers van het Zuid-Afrikaanse hotel waar ze een kamer had geboekt, dreigden te gaan staken als ze zou inchecken. Dus brak Justine haar vakantie maar eerder af.

Aids kreeg ze dan wel niet maar ze werd wel onmiddellijk de laan uitgestuurd door haar werkgever. Ze excuseerde ze nog publiekelijk maar de online lynchpartij duurde gewoon verder. "Ik heb mijn lichaamsgewicht eruit gehuild in de eerste 24 uur na de tweet", verklaarde de vrouw één jaar na de feiten aan The New York Times.

Gek
"Enkel een gek denkt dat blanken geen aids kunnen krijgen. Ik had niet met de mogelijkheid rekening gehouden dat iemand dit letterlijk zou nemen. Het was een bijzonder traumatische ervaring. Je slaapt niet meer en indien je toch de slaap vat, schrik je middenin de nacht wakker en weet je niet meer waar je bent."

Ze vluchtte naar New York en vond daar uiteindelijk een nieuwe job. Maar het trauma bleef. Naar aanleiding van haar verhaal werd Sacco geïnterviewd door schrijver Ron Jonson die voor zijn boek drie jaar lang onderzoek deed naar de digitale schandpaal.

Volgens Ronson willen mensen die iets doms of grappig tweeten en diegenen die hen aan de schandpaal nagelen eigenlijk hetzelfde: aandacht. De conclusie is dan ook simpel: wees altijd voorzichtig met wat je tweet.