Beau en Bie verkopen 120 (!) cupcakes voor Rode Neuzen Dag: “We moésten iets voor deze actie doen”

- Rode Neuzen Reporter Luna Leen
27 november 2019
18u30

Luna Leen Beau en Bie verkopen hun (cupcakes) aan de leerlingen van de Ursulinen Mechelen.

Mechelen Tijd om de handen uit de mouwen te steken, zo vonden Beau Hemmerechts (16) en Bie Andries (16) toen Rode Neuzen Dag ter sprake kwam. En of die handen uit die mouwen kwamen? Uit hun oven kwamen liefst 120 cupcakes en drie volledige cakes, die ze verkochten aan de leerlingen van de Ursulinen Mechelen.

Dat het zoetekauwen zijn, daar in Mechelen. De stevige lading (cup)cakes van Beau en Bie ging in geen tijd de deur uit, goed voor een opbrengst van 240 euro.

Wat een leuk initiatief! Zelf uitgewerkt of een ideetje vanuit de hele klas?

Beau: “Ik ben er mee op de proppen gekomen. Vorig jaar heb ik onze school ingeschreven en enkele weken geleden werd ik dan naar het leerlingensecretariaat geroepen. Daar kreeg ik een omslag met daarin allerlei voorwerpen van Rode Neuzen Dag. ‘Oké, hier moet ik iets voor doen!’, dacht ik meteen.”

Je bent dus erg betrokken. Is daar een bepaalde reden voor?

Beau: “Ja, ik heb zelf vier jaar lang problemen gehad. En ik had toen zelf ook iemand kunnen gebruiken die me aangaf waar ik met iemand kon praten. Nu er allerlei acties voor Rode Neuzen Dag georganiseerd worden, kan ik die acties steunen en mensen die nog altijd worstelen met problemen, helpen.”

Wil je ons iets meer zeggen over die problemen?

Beau: “Ik heb vier jaar lang een depressie gehad, deed aan zelfverwonding, had weinig zelfvertrouwen... Dat kwam door de scheiding van mijn ouders. Maar ik ben ook gepest geweest. Ik ga nu naar een psychiater en een psycholoog, maar niet iedereen heeft het geld om zo’n hulp te kunnen betalen. Een afspraak bij een psycholoog kan al snel 50 euro kosten, en bij een psychiater wel het dubbele.”

Is de stap groot om hulp te zoeken?

Beau: “Ik ben zelf ook naar het Overkophuis (waar jongeren tussen 14 en 25 terechtkunnen voor vragen over mentale gezondheid, red.) gegaan. Die stap is niet zo groot omdat het heel vertrouwelijk aanvoelt. Het is niet zoals bij een psycholoog, waar je op een bankje moet liggen en je verhaal doen. Het is veel losser.”

Terug naar jullie actie. Die is er dus gekomen vanuit eigen ervaringen?

Beau: “In mijn geval zeker. Bie kan zich als persoon dan weer erg goed inleven in situaties als de mijne.”

Jullie weten dus als geen ander hoe jongeren elkaar kunnen helpen?

Beau en Bie: “Praten. Echt wel praten.”

Beau: “Dat is meteen ook het probleem vandaag in onze samenleving. Niemand praat nog. Kijk naar hoe we met smartphones omgaan. Je zit bijvoorbeeld met iemand aan tafel, terwijl één van beiden dan met z’n telefoon zit te prutsen. En we vergeten dat we gewoon ook wat eenvoudige vragen kunnen stellen: Hoe was je dag? Hoe is het geweest? Zo geef je iemand het gevoel dat die er toe doet, en dat is écht belangrijk.”