Sven en Arne beleefden finale van Eurovisie Songfestival live in Rotterdam: “Het was één groot feest”

Sven Garreyn en Arne Six zijn beiden grote fans van het Eurovisie Songfestival. “Mijn verste herinnering aan het Eurovisie Songfestival gaat terug tot 1999. Ik was toen tien jaar. Ik kan moeilijk een reden voor de interesse opgeven. Ik vind het zeer interessant om te volgen”, vertelt Arne, die opgroeide in Wervik. Hij was al eerder van de partij in Stockholm, in 2016 en twee jaar later in Lissabon. 

Arne en Sven hadden veel geluk dat ze nog tickets op de kop konden tikken. “Want vorig jaar werd het festival uitgesteld. Wie toen een ticket had, kreeg nu voorrang. Er waren nog een paar honderd kaartjes over. Wij kochten lastminute tickets voor 250 euro.” Over de organisatie van het festival, voor 3.500 aanwezigen, is het duo zeer te spreken. “Met de coronaveiligheid zat het wel goed. We moesten een negatieve sneltest kunnen voorleggen en een app installeren op onze gsm, zodat men ons kon volgen in de zaal.”

Dat Hooverphonic slechts negentiende werd, was voor veel Belgen een ontgoocheling. Arne had het echter wel verwacht. “Het was een heel goed nummer en het werd goed gebracht, maar het genre is te niche voor het groot publiek”, vindt hij. “Het groot publiek wil meer animo. Ik vond het al een prestatie dat België in de finale stond. Zelf had ik gedacht dat Frankrijk zou winnen, gevolgd door Italië en Oekraïne.”

Met het nummer ‘Zitti e Buoni’ was Måneskin uit Italië volgens de bookmakers nochtans favoriet. “Dat nummer zorgde wel voor ambiance, maar rock is niet meteen iets voor het Eurovisie Songfestival.” De twee goede vrienden kijken al uit naar de finale in Italië volgend jaar. “Een mooie bestemming, we gaan opnieuw proberen aan tickets te geraken”, lacht Arne. 

Nog dit. Op zijn Facebookpagina postte Arne Six enkele livebeelden en imiteerde hij ook een interview met nieuwsanker Goedele Wachters.