Premier Wilmès herdenkt slachtoffers terreuraanslagen in beperkte kring

Het werd een erg korte, maar wel intieme herdenkingsceremonie die begon met het neerleggen van een bloemenkrans aan het monument door de eerste minister. Nadien legden slachtofferverenigingen Life4Brussel en VEurope bloemen neer en dat deden ook de CEO’s van Brussels Airport Company en de Brusselse openbaarvervoermaatschappij MIVB. De plechtigheid werd afgesloten onder muzikale begeleiding van een muzikant van het Belgian National Orchestra.

Omwille van de dreiging van het coronavirus en de beslissing van de Nationale Veiligheidsraad om alle evenementen in ons land te annuleren, bleef het dit jaar slechts bij één herdenkingsmoment. Naast premier Wilmès was ook vicepremier en minister van Justitie Koen Geens (CD&V) aanwezig.

Tijdens de plechtigheid werd er voldoende sociale afstand gehouden en de pers was in erg beperkte mate aanwezig. Eén cameraman filmde de ceremonie. Die beelden zullen later op de website www.22-03.be verschijnen. De overige herdenkingsmomenten die gepland stonden in Brussels Airport, metrostation Maalbeek en ook in Résidence Palace werden geannuleerd.

Voor de nabestaanden en slachtoffers werd het een intiem, maar wel belangrijk moment. Er was slechts een kleine delegatie van de slachtofferverenigingen aanwezig. Onder hen de ouders van de familie Pinczowski, die hun beide kinderen verloren in Zaventem, een first responder die als eerste op de luchthaven hulp kwam bieden en ook een slachtoffer van een aanslag in het buitenland. Premier Wilmes en vicepremier Geens namen na de korte plechtigheid de tijd om met hen te praten.

“Het zijn speciale tijden. We appreciëren dan ook dat er toch een herdenking plaatsvond. Alle slachtoffers hebben hier begrip voor, want ze weten dat in moeilijke tijden solidariteit en het ondersteunen van elkaar enorm belangrijk zijn. Die waarden komen opnieuw naar voren tijdens de coronacrisis”, vertelt Philippe Vansteenkiste van slachtoffervereniging V-Europe. “We zijn vier jaar verder, maar in onze emoties lijkt het nog alsof het gisteren gebeurd is. Het blijft een zware impact hebben op ons leven, maar we moeten positief verder gaan”, vervolgt hij.

Vier jaar na de aanslagen gaat de verwerking van het trauma verder en blijven de slachtofferverenigingen pleiten voor de nodige ondersteuning. “Er is een positieve evolutie naar de slachtoffers, maar er valt ook nog bijzonder veel te doen. Dat is een werk dat we allemaal samen moeten uitvoeren”, stelt Vansteenkiste. “We vragen nog steeds een uniek aanspreekpunt en er is de problematiek rond erkenning en compensatie. Zeker voor de mentale trauma’s vragen we dat die op het juiste niveau erkend worden. En we vragen ook een centraal garantiefonds, zodat slachtoffers zich niet constant bij verschillende partijen moeten verantwoorden. Dat zorgt ervoor dat ze in die slachtofferpositie blijven steken”, besluit Vansteenkiste.