Vliegveld Les Burettes, dat zich uitstrekte over het grondgebied van Honsem, Opvelp, Meldert en Bevekom, werd oorspronkelijk volledig in gras aangelegd. Maar toen de Duitsers het in 1940 overnamen, kwam de betonmolen mee. Oorlogsbeton: rechtstreeks op de grond, zonder funderingen. In de loop der jaren zijn delen van de taxibanen verdwenen, maar er blijven nog genoeg stukken over. Net als enkele 'avioles', oftewel open bunkers waar vliegtuigen in gestald werden. "Er werd met goede reden voor open bunkers gekozen", legt Eddy Stas uit. "Die verhinderden dat vliegtuigen door de druk van een nabije ontploffing verpletterd zouden worden. De bunkers vind je vooral op het grondgebied van Willebringen - al blijven er enkel nog betonnen plateaus van over. Het zou de bedoeling zijn om in het kader van de ruilverkaveling minstens één van die 'avioles' te herstellen, en er een ontmoetingsplaats van te maken met onder meer een monument en een zitbankje. Maar het is wachten op de definitieve plannen."

De Luftwaffe, de Duitse luchtmacht, maakte uiteindelijk slechts tot 26 mei 1940 gebruik van Les Burettes. Daarna werd gekozen voor de uitbouw van Le Culot in La Bruyère (Bevekom). Les Burettes bleef wel in gebruik als schijnvliegveld, tot het weer op het voorplan kwam als satellietvliegveld nadat de geallieerden Le Culot zwaar gebombardeerd hadden. Na de bevrijding maakte de Amerikaanse luchtmacht er gebruik van. Niet dat de Duitsers dat zomaar wilden toelaten. Op nieuwjaarsochtend 1945 vielen Duitse vliegtuigen voor het laatst massaal vliegvelden in België en Nederland aan, in het kader van Operatie Bodenplatte. Eenheid JG4 moest Le Culot en Les Burettes in het vizier krijgen, maar raakte de weg kwijt boven de Ardennen.


In februari 1946 werd de status van vliegveld voor Meldert definitief opgeheven, en werden de landbouwactiviteiten hervat. "Maar door de betonnen stroken kon het hier niet omgeploegd worden, en zo zijn er verschillende bosjes ontstaan", geeft Pieter Abts nog mee. "Het bewaren van de relicten van het vliegveld is belangrijk om die bosjes met elkaar te verbinden, want nu blijft het veld te open voor gorzen en kiekendieven. Met andere woorden: door het bewaren van deze oorlogsrelicten beschermen we zowel erfgoed als natuur."