Marnix Geus (45) liep de dakloze vrijdagochtend weer eens tegen het lijf. Het tafereel voelt intussen vertrouwd aan: meestal maken ze even een praatje en lopen ze samen naar de bankautomaat om een klein bedrag af te halen. “Paul is één van de gezichten van de daklozen in Amsterdam. Veel mensen kennen hem wel”, legt Geus uit. “Maar de meeste mensen kijken überhaupt niet om of zeggen dat ze geen geld op zak hebben. ‘Sorry’ is het woord dat hij honderd keer op een dag hoort.”

Die nacht sliep Paul in een portiekje. Met de Siberische kou die voor de deur stond, besloot Geus een eenvoudige kamer voor hem te boeken voor zondagavond in Hotel Flipper. Paul verblijft daar wel vaker met wat steun van de mensen die hij op straat aanspreekt. Deze keer lanceerde Geus ook een oproep via Facebook, Instagram en LinkedIn. “Wij verheugen ons op sneeuwballen en sleetje trekken, maar Paul heeft andere dingen aan zijn hoofd”, klonk het. “In hotel Flipper kan je vanaf 14 uur inchecken. Dan kan hij lekker warm douchen en is hij van de straat. En je kan er natuurlijk ook eten laten bezorgen. Of een kaartje aan hem schrijven. Zullen we Paul met z’n allen even uit de kou halen deze week?”

De massale respons sloeg Geus met verstomming. Binnen 48 uur stond er al 20.000 euro op de rekening. Genoeg om Paul een hele week in het hotel te laten slapen en nog veel meer Pauls te helpen. “In één keer ging het helemaal los. Ongekend”, laat Geus weten. “Natuurlijk kan Paul wel naar een opvangcentrum, maar dat is vaak redelijk grootschalig. Je wil soms ook wel een soort rust hebben.”

Dankzij alle gulle donaties is Paul komende week uit de kou. Met alle extra's wil Geus met daklozenorganisaties rond de tafel. “Ik wil kijken hoe we het geld zo goed mogelijk kunnen besteden, misschien kunnen we het bedrag zelfs nog opkrikken. Het begon met Paul. Hij staat symbool, zijn gezicht brengt het dichterbij voor de mensen. Nu kunnen we nog veel meer Pauls helpen.”

Paul leeft al jaren op straat. Hij heeft enkele broers en een zus, maar zij weten volgens hem niet dat hij op straat leeft. “Hij is een gevoelige man die veel liefdesverdriet gekend heeft. Daardoor is hij op het verkeerde pad terechtgekomen en 4,5 jaar geleden is zijn moeder ook nog overleden. Vaak gaat er achter zo’n situatie een hele problematiek schuil. Je weet nooit helemaal of zijn verhaal klopt, maar uiteindelijk gaat het erom dat we in hem een mens blijven zien”, zegt Geus.

“Het was een romantische gedachte dat Paul in een hotel kon slapen, dat mensen kaartjes zouden sturen en Paul lekker kon gaan eten. Maar het is groter dan Paul. Het gaat mij erom dat mensen geraakt worden. Dat ze niet langer ‘sorry’ zeggen en doorlopen, maar erop afstappen. Het gaat om de kleine gebaren. Ik las eind 2019 dat het aantal daklozen (in Nederland; nvdr) in tien jaar tijd verdubbeld is, van 20.000 naar 40.000. En dat was nog voor corona.”

Paul heeft geen telefoon, daardoor kon Geus hem niet vertellen hoeveel mensen hem wilden helpen. Gelukkig zou het hotel wel bellen, als de dakloze arriveerde.

Even dacht Geus dat Paul niet meer zou komen. Dat hij het vergeten was, iets anders had geregeld of aan de andere kant van de stad zou zitten en door de sneeuw niet meer bij het hotel kon komen. Maar na 20 uur ‘s avonds kwam dan toch het verlossende telefoontje van het hotel: “Your guest has arrived.” 

“Paul vindt het helemaal fantastisch. Hij wist nog niet dat hij de hele week kon blijven, maar op straat was hij wel al aangesproken door mensen die de oproep via sociale media hadden gezien. Hij had er niet op gerekend.” Geus en Paul ontmoeten elkaar straks om verder te praten.