Nelly Slegers kreeg caféhouden met de paplepel mee, want haar ouders hadden vroeger ook een café in Dessel waar ze vanaf haar twaalfde mee de handen uit de mouwen stak. Op haar 22ste ging ze aan de slag bij een sigarenfabriek, maar twee jaar later besloot ze zelf een café te openen zodat ze meer tijd had om voor haar dochter te zorgen.

De keuze viel op het leegstaande café Depot op de Lierseweg - met de legerkazerne bijna vlak tegenover het café en een bloeiende industriezone was dat een ideale locatie. Op 29 november 1969 opende ze haar café.

“Hier zijn destijds veel miliciens over de vloer geweest, maar ook arbeiders, reizigers die kwamen vergaderen, vrachtwagenchauffeurs die een koffie kwamen drinken, directeurs van fabrieken, hogere officieren van het leger... En dat allemaal in dat bruin, stom cafeetje”, lacht Nelly. “Ik heb altijd gezegd dat ik zou stoppen als het leger weg zou gaan, maar de kazerne staat al zo’n tien jaar leeg en ik ben er nog. Er waren vroeger heel wat ondernemers, vooral Nederlanders, die het café wilden kopen. Dat waren soms serieuze bedragen, maar de zaak draaide goed en ik deed het graag.”

Vooral het sociaal contact met haar klanten zou Nelly niet meer kunnen missen. Ook na 50 jaar staat Nelly nog met plezier achter haar tapkraan. “Mijn moeder had die gave dat ze echt graag onder de mensen was ook. Een klant vertelde me eens dat ik echt nooit slechtgezind was. Mijn dag kon toen niet meer stuk. Het zal in de genen zitten.”

De legerbasis ligt er verlaten bij en volgens Nelly is de gouden tijd van de fabrieken ook voorbij, maar toch krijgt ze nog regelmatig klanten over de vloer en heeft ze zeker haar werk. In tijden dat veel cafés op de fles gaan, is dat opvallend. “Sommigen zeggen dat het rookverbod veel cafés de das heeft omgedaan, maar ik ken geen enkele die daarvoor van mijn café is weggebleven. De alcoholcontroles hebben een veel grotere impact gehad, alsook de hoge huurprijzen.” Wat is dan het geheim van café Depot? “Mijn klanten en ik, we zijn één grote familie. Mensen die ruzie kwamen maken of niet tegen de drank konden, werden vriendelijk gevraagd om te vertrekken. Als ik eens op reis ga, ben ik altijd blij om terug te zijn ook al reis ik graag. Dan zie ik namelijk mijn schattekes terug. Dankzij de drukke steenweg hebben we vooral in de zomer ook nog heel wat passanten.”

Het kan bijna niet anders dat je na 50 jaar caféhouden enkele leuke anekdotes kan vertellen. Zo heeft Nelly een hilarisch verhaal over een klant die zijn paard meenam op café. “In de beginjaren van het café was er eens een autoloze zondag. Ik zei tegen mijn man dat er geen volk zou komen, want de meesten kwamen met de auto. Het zat echter helemaal bomvol. Een klant had op voorhand gezegd dat hij met zijn paard ging komen, maar ik geloofde hem niet. Uiteindelijk is die met dat paard zelfs naar binnen gekomen. Op dat moment waren er zo’n 30 à 40 klanten, maar het was toen muisstil in het café. Ik vroeg of zijn paard een emmer water moest hebben, maar hij zei dat zijn paard wel uit de spoelbak zou drinken. Wat ook gebeurde (lacht).”

Nelly doet haar café nog op alle weekdagen vanaf 11 uur open, in het weekend en op feestdagen het gesloten. “Vroeger deed ik ook weekends, maar daar ben ik mee gestopt. Hoe lang ik nog café ga houden? Zolang de gezondheid het toelaat!” Om het 50-jarig jubileum van Nelly wat luister bij te zetten, kwam de Retiese volkszanger Carl Smets vrijdagavond optreden in het café.