Paralympiër Niels rijdt zondag eerste G-wielerklassieker ‘Ronde in Vlaanderen’: “In 2017 mijn eerste koers gereden en nu maak ik kans op de Spelen”

Als een pijl uit een boog; zo snel vliegt de wielercarrière van Niels. In 2017 plaatste hij de bips voor het eerst op de zadel van een racefiets, een jaar later reed hij al mee aan zijn eerste internationale paralympische koersen, waaronder een wereldkampioenschap op de piste. Anno 2021 maakt hij zelfs kans om ons land te verdedigen op de paralympische spelen in Japan. “In 2016 zat ik voor mijn televisie en verscheen er een reportage over de paralympische spelen op beeld. Dat wielrennen leek me wel wat, en dus begon ik te trainen. Maand na maand verbeterde mijn conditie, maar een doel had ik niet echt. Toen ik via een gemeenschappelijke vriend in contact kwam met een andere para-cyclist kwam de bal pas echt aan het rollen en begon ik in 2017 te koersen. In 2018 mocht ik onder andere naar Rio, om daar aan het wereldkampioenschap op de baan deel te nemen”, vertelt Niels.

Zondag wacht hem dus een nieuwe uitdaging. Geen Rio, maar wel één dichter bij huis. “De Ronde in Vlaanderen kan je deels vergelijken met het parcours van zijn bekendere tegenhanger voor valide renners. Starten doen we in Brugge, de aankomst ligt in Ronse; een afstand van net geen 90 kilometer. Een beetje jammer is dat we deze week nog te horen hebben gekregen dat de Oude Kwaremont uit het parcours werd geschrapt, maar dat heeft geen effect op mijn motivatie. Ik ben ondertussen het parcours al gaan verkennen. Voor de Ronde gaan oefenen op de bergkasseinen in Heist heeft weinig zin. Daar is onze berg net iets te kort en klein voor.”

Niels start zondag in de klasse MC5. “Bij het paracycling zijn er verschillende klassen. In mijn klasse zitten er renners die net zoals ik een hand of arm missen, maar ook renners die een beperking aan hun kuit hebben. Dan zijn er ook nog klassen met bijvoorbeeld renners met één been of die meerdere ledenmaten missen. Om alles wat fair te doen verlopen, worden de verschillende beperkingen in andere klassen onderverdeeld”, legt Niels uit. “Om precies te kunnen sturen heb ik sinds kort de onderkant van een bidon uitgesneden en op mijn stuur geplaatst, een soort van kom. Zo kan ik mijn arm laten rusten in het kommetje. Het is een tijdelijke tussenoplossing, want ik wil mijn materiaal nog perfectioneren. In het begin deed ik gewoon mijn ding, zonder hulpstuk. Maar vooral in de afdalingen kon dat best gevaarlijk zijn. Ik heb een tijdje met een prothese rondgereden, maar echt comfortabel zat dat niet. Als je een lange tijd op de fiets zit, wil je af en toe van houding veranderen. Met die prothese hing ik echt te vast aan mijn stuur. Remmen doe ik met mijn rechterhand. Het remsysteem bedient zowel de voor- als achterrem.”

“Of ik zondag een kans maak? Met een paralympisch kampioen en wereldkampioen in de achtervolging is de concurrentie niet min. Maar om een cliché te gebruiken: de koers moet nog altijd gereden worden. Zondag staat er in elk geval minder druk op de ketel dan de koers in Oostende, die een week na de Ronde plaatsvindt. Daar moet ik op het podium belanden, anders kan ik mijn deelname aan de paralympische spelen op mijn buik schrijven. De focus ligt vooral op Oostende, maar dat kan voor zondag misschien wel net een voordeel zijn. De laatste internationale wedstrijd in het paracycling dateert door corona al uit 2019. Zondag wordt dus een test voor iedereen. Maar nogmaals: geen druk.”