Jenci en Veerle startten op hun 19e met het café. “Mijn moeder en haar broer waren pas begonnen met het café in 1982, toen bleek dat het niet meteen hun ding was. Veerle en ik hebben het toen overgenomen”, zegt Jenci. “We waren inderdaad nog heel jong, maar het is een hele goeie keuze gebleken. Ook al moest ik Veerle destijds wat over de streep trekken. Ik ben vrij extravert, maar zij blijft liever wat op de achtergrond. Het leek niet meteen iets voor haar, vond ze. Maar ze had het mis: ze kon de klanten echt wel charmeren met haar vriendelijkheid.”

’t Brouwputje was een café voor alle leeftijden. “Dat gaf ons toch altijd veel voldoening”, zegt Jenci. “Als ik zag dat zowel tieners als senioren elkaar hier kwamen ontmoeten. Ons sociaal leven, dat was ook ons café.”

Het is nog vrij ‘vroeg’ dat er een einde komt aan hun cafécarrière. “We zijn er inderdaad nog maar 58. Maar fysiek begint dat echt wel door te wegen, café houden. De laatste jaren is het iets rustiger, maar daarvoor waren we echt wel tot een gat in de nacht open. Dan bleven klanten plakken tot 4, 5, zelfs 6 uur. Pas op, we vonden dat zelf ook tof, he. Maar op onze leeftijd wordt dat iets minder evident. Bovendien hebben we nu iemand die het café wil overnemen. Zo’n kans dient zich ook niet om de vijf tellen aan.”

Het was een warme afscheidsdag gisteren. “We hebben er zelf niet veel poeha rond gemaakt, rond ons afscheid, maar er zijn toch imméns veel mensen lans gekomen om afscheid te nemen. Dat doet ons plezier. Vandaag zitten we wat met een vervelend gevoel. Het is voorbij, onze mooie tijd hier. We gaan wellicht wel nog iets anders doen, zodat we ons nuttig blijven voelen in de maatschappij, maar eerst gaan we nog een beetje bekomen.”