Bakker Jan Springael mag voortaan de sticker van 'Straffe Streek' op de verpakkingen van de vaantjeskoeken kleven. Dat label krijgen Vlaams-Brabantse streekproducten die al meer dan vijftien onafgebroken gemaakt worden en ook ingeburgerd zijn in de streek waar ze afkomstig zijn. De koek bakte Jan in 1989 voor het eerst toen het standbeeld onthuld werd van de kleine Vaantjesboer op de Beestenmarkt.


"Het beeldje inspireerde me", legt Jan uit. "Ik liet op basis van de tekening van de Vaantjesboer een negatief maken en een houtsnijder maakte dan de vorm waarin ik vandaag nog steeds de vaantjeskoeken bak."

Het recept op basis van suiker, boter, bloem, ei, amandel en hazelnoot is vandaag nog steeds de proeven in het koffiehuis Mokkadis dat Jan met zijn vrouw Armande uitbaat.


De koekjes in kleinere vorm kunnen er ook geproefd worden, maar de koek in de vorm van de Vaantjesboer is de enige echte vaantjeskoek. "Ik ben nog steeds de enige die de koeken bakt", zegt Jan. "Het bakken van de koeken neemt veel tijd in beslag. Ik heb ook maar één vorm. Een bakker gaat hiermee geen grote winsten maken. Maar we doen het ook uit idealisme. Een typisch Hals product maken is heel leuk. Dat is de reden waarom ik de erkenning als streekproduct aanvroeg."


"Ik zou het spijtig vinden mocht de vaantjeskoek verloren gaan. Nu die erkenning er officieel is zal de koek niet zo snel vergeten worden. En wie weet klopt er dan wel een bakker aan die de traditie binnenkort wil verder zetten."


De koek zelf is vandaag vooral een dessertkoekje maar ook een luxegeschenk. "De koeken verkopen vooral tijdens de carnavalsperiode en net voor Pasen goed", weet Jan. "Omdat mensen dat op vakantie gaan en graag iets speciaals uit Halle meenemen."

Jan maakte de voorbije dertig jaar nog wel meer typische Halse lekkernijen. In 1995 bakte hij het 'dreeske' als eerbetoon aan Maurice Merck, in 1991 lanceerde hij de 'drankstoemperskoek' voor de uitbater van het Gravenhof in Dworp.


In 1999 presenteerde Springael de 'kroonkoek' om de kroning van de Halse madonna te vieren. Maar net zo goed bouwde Jan in 1991 een miniversie van de Sint-Martinusbasiliek in suiker na om Open Monumentendag te vieren. De lijst van creaties is lang.


"De herinneringen aan al die stukken kregen een plaats aan de muren van de Mokkadis", zegt Jan. "Omdat het een reflectie is van de Halse en de Pajotse cultuur die ik toch graag nog eens in herinnering wilde brengen."