Giro-karavaan 8 uur onderweg: leider Dennis niet opgezet: "Dit is een f***ing rustdag"

Renners, personeel en pers waren al ruim zes en een half uur onderweg, voor ze gisteren uit Eilat in Israël weer voet op Italiaanse bodem zetten. Nog een uurtje losrijden maakte voor veel renners de eerste rustdag compleet.

Het is wat je een rustdag noemt. Maar voor wat, hoort wat. De Grande Partenza in Israël wordt door de Giro-organisatoren algemeen als een succes gezien. Het decor was uniek, de publieke belangstelling was onverwacht groot en er werd met een grote bocht langs alle politieke en veiligheidskwesties gefietst.

Na een lange transfer heeft de Giro nu Israël verlaten. Renners zouden over zo'n transfer kunnen klagen. De ene deed dat. Zo vertikte rozetruidrager Rohan Dennis het om voor de fotografen te poseren bij het welkomstbord in de bagagezaal van de luchthaven van Catania. Er was taart en champagne voorzien, maar daar werd Dennis ook niet beter gezind van. "Dit is een f***ing rustdag", vloekte hij.

En de andere klaagde niet. Jürgen Roelandts vond het allemaal wel iets hebben, zei hij. Hij was in Jeruzalem naar de beroemde klaagmuur gaan kijken en dat maakte het ook de moeite.

Een busrit maandagmorgen bracht iedereen van Eilat naar de voormalige militaire luchthaven van Ovda. Het ging langs highway 12 door de woestijn naar het noorden, langs de grens met Egypte die op een indrukwekkende manier met prikkeldraad is afgezet. De halve woestijn leek wel militair gebied, met patrouillerende soldaten en tanks die op vrachtwagens voorbij werden gereden.

In Ovda, waar drie chartervliegtuigen klaarstonden, was de veiligheidscontrole ook weer erg rigoureus. Maar niemand werd gisteren met handboeien weggevoerd. De Giro-organisatie leverde vlekkeloos werk en dat is ook wel een keer anders geweest.