Sara Leemans schrijft over het leven van 33-jarige single Hanne: “Wat als ik mijn Tinderdate kon reviewen? ‘Stel mij ook eens een vraag, man!’”

Ik ging deze week langs bij een nieuwe psycholoog. Een man van rond de zestig die in z’n kabinet een authentiek Perzisch tapijt had liggen en duidelijk een fervent verzamelaar is van Afrikaanse kunst. Je kent hem wel, zo’n meerwaardezoeker die tijdens zijn studie een jaar in het buitenland verbleef en z’n volwassen kinderen aanpraat hetzelfde te doen omdat het je wereldbeeld verbreedt. Allicht heeft hij ook een beste vriend die een zeilboot heeft met wie hij dan in de zomer gaat varen, vergezeld van zijn kroost. 

Het was een intake-gesprek op een druilerige donderdagvoormiddag. Na een halfuur had ik spijt dat ik hiervoor recup had genomen. Want na die dertig minuten stak hij van wal over een online feedbacktool, waarop ik wekelijks (of maandelijks?) enkele vragen over de sessies moest beantwoorden. Natuurlijk moet ik voor dat ding weer een wachtwoord verzinnen. Thuisgekomen was het al zover. Een mailtje van de online feedbacktool: “Vergeet je niet te registreren.”

Vrijdagavond ga ik eten met een vriendin. De volgende dag krijg ik een mailtje van het restaurant: “Jouw feedback is belangrijk voor ons!”, en niet lang erna klopt ook de feedbacktool van de psycholoog weer aan. Nee, ik heb me nog altijd niet geregistreerd. Ik vraag me af waarom iedereen zo nodig feedback nodig heeft? En kan ik die feedback niet gewoon rechtstreeks geven? 

“Dank voor het eten. Het was lekker, maar denk toch nog eens na over die verdomde granaatappelpitten! Vinden jullie dat zelf passen bij geplette avocado?” of “De sessie viel mee, maar 50 euro voor 20 minuten huilen en 30 minuten knikken vond ik wat scherp”. Of misschien heb ik geen feedback, misschien was het gewoon ‘oké’, mag dat ook? 

Maar stel je eens voor dat ik zelf feedback zou kunnen vragen. Dat ik een biertje drink met een Tinderman die de dag erna een mailtje krijgt: “Beste, je dronk gisteren een biertje met Lies in een hip café. Wat vond je van deze ervaring? Jouw feedback is belangrijk voor haar.” Of stel dat ik zelf een review kan geven aan de bewuste Tinderboy: “Je Britney-T-shirt was inderdaad heerlijk ironisch, maar for the love of god, man, stel mij ook eens een vraag! 3/10 zou ik niet aanraden bij vrienden.”

Misschien is het beter dat we niet te ver gaan in de storm aan vragen voor feedback, stel je voor dat er plek in m’n hersenen vrijkomt omdat ik niet meer hoef te piekeren over hoe mensen echt over me denken? Wat doe je met die extra plek? Waarom zou je twee uur extra slapen? Nergens voor nodig. Ik heb me intussen nog altijd niet geregistreerd op de feedbacktool van de psycholoog. Geen headspace. 

Sara Leemans, de vrouw achter het hilarische socialmedia-account ‘Dansaertvlamingen’: “We vinden onszelf zo speciaal, maar apen elkaar de hele tijd na” (+)

Dit vinden Vlamingen van padel volgens de satirische Sara Leemans: “Ik hoor dat ­getokkel dus in mijn slaap, hè, ­Francis!”

Gaat echt iedereen wandelen? Sara Leemans (30) schetst satirisch portret van 3 typische Vlamingen: “Steve en Kaat wandelen niet, ze ‘haaijken’”