"Dromen van eigen pannenkoekenhuisje"

Ramiz Guliev (44) en Marina Gulieva (35) zijn al meer dan zeven jaar in België met hun dochters Karina (11) -Belgisch schaakkampioene- en Eva (8), die amper drie jaar en enkele maanden oud waren toen ze naar ons land kwamen. Hun verblijfsaanvraag werd eerder ongegrond verklaard door staatsecretaris voor Asiel en Migratie Theo Francken, maar vorige week werd die beslissing vernietigd door de Raad voor Vreemdelingenbetwistingen.


Ook al mag het gezin voorlopig in België blijven en een nieuwe aanvraag doen, Ramiz en Marina blijven voorzichtig. "De beslissing werd eerder in beroep al eens vernietigd, maar de dienst Vreemdelingenzaken heeft daarna toch weer een negatieve beslissing genomen. Dat kan nu weer", aldus Ramiz en Marina.


Marc De Pril, die het gezin helpt nadat hij hen dakloos aantrof in het park, ziet het positiever:

"De Raad voor Vreemdelingenbetwistingen vernietigde de beslissing wegens een gebrekkige motivering over de medische toestand van Ramiz (die onder meer hepatitis B heeft, red.). We zullen daar bij een nieuwe aanvraag meer de nadruk opleggen. Ook de goede schoolresultaten van de meisjes, die beiden de eersten zijn van hun klas, zullen we voorleggen", aldus De Pril.


Tot zolang de familie geen verblijfsvergunning heeft, zal ze in onzekerheid blijven. "We hebben drie jaar in een flat geleefd, maar de rest van de tijd werden we opgevangen", vertellen Ramiz en Marina. "Ik heb een tijdje Nederlands gestudeerd aan de universiteit van Gent, maar toen er alweer een negatieve beslissing kwam, ben ik daarmee moeten stoppen. Ik heb ook nog even in een patisserie in Geraardsbergen gewerkt, tot die werd overgenomen", zegt Marina. "Ik zou graag een zaak openen in Russische pannenkoeken", gaat Ramiz verder. "Ik heb iemand die zo'n zaak met mij wil starten, maar dat kan alleen als we mogen blijven."


Zijn medische toestand is één van de redenen maar niet de hoofdreden dat Ramiz met zijn gezin naar ons land kwam. "In Rusland werd ik met de dood bedreigd", vertelt hij. "Achttien jaar geleden werd ik in mijn thuisstad aangevallen door drie leden van een machtige groep in Rusland. Terwijl ik mij verdedigde, kwam één van die drie mannen om het leven. Hoewel het zelfverdediging was, moest ik toch zes jaar naar de cel. De groep was zeer machtig en wou me in de cel vermoorden. Ik werd elke dag geslagen. Het was zo verschrikkelijk dat ik geprobeerd heb om zelfmoord te plegen. Het was ook in de gevangenis dat ik hepatitis B heb opgelopen." Ook na zijn vrijlating bleven de bedreigingen aanhouden. "De winkel waar ik werkte, werd twee keer in brand gestoken, er werden stenen door de ramen gegooid en ik kreeg dreigtelefoons en - brieven. Zelfs mijn moeder werd bedreigd", aldus Ramiz. Het gezin hoopt op verandering. "In Rusland kunnen we geen normaal leven leiden en hier nu ook niet", besluit Marina.


Het kabinet van Francken reageert niet op individuele zaken.