Vervroegde sluiting cafés verloopt vlot in Gent, maar met een pruillip: “Ze nemen ons geluk weer weg, en dat had vermeden kunnen worden”

22.30 uur, de terrassen van de Ventura en de Albatros op de Vrijdagmarkt zitten vol. Het lijkt een gewone zaterdagavond, met dat verschil dat al het volk hier over een halfuur weg moet. De verstrengde maatregelen gaan vanaf vanavond in. Even verderop is het grote terras van ’t Kanon – een nieuw café aan de Dulle Griet waar het vaak zoeken is naar een plekje – al grotendeels opgekraamd. Binnen zit het nog vol, maar de kelners zijn al bezig met de laatste bestellingen op te nemen van de avond. “Normaal doen we dat pas tegen half drie”, zegt één van de serveersters. “Tot dan is het altijd vollen bak.”

22.50 uur, de lichten gaan aan in ‘t Kanon. Sommige cafégangers trekken spontaan hun jas aan, nog voor het personeel echt vraagt om te vertrekken. Enkele minuten voor 23 uur doen ze daarvoor nog een speciaal rondje. “Sorry hoor, we hadden het graag anders gezien”, klinkt het. Enkele minuten na verplichte sluitingstijd is het café leeg en de gordijnen gesloten. Voor de deur blijven nog wat groepjes plakken. Ze hebben nog geen zin om naar huis te gaan, het is nog te vroeg voor een zaterdagavond. “Ik was al depressief, maar nu nog meer”, grappen Charlotte en Wayra. Ze lachen, maar ze menen het ergens wel. “Ze nemen ons geluk weer weg, en dat had vermeden kunnen worden. Ze hebben twee jaar de tijd gehad om te investeren in onze ziekenhuizen en huisartsen, zodat die niet weer overbelast worden bij een nieuwe golf. In de plaats daarvan hebben ze enkel maar bespaard in onze zorg.”

De vriendinnen gaan nadat hun sigaret hebben opgerookt naar huis, maar de komende weekends hebben ze andere plannen. Dan zullen ze nadat de cafés gesloten zijn, nog afzakken naar vrienden thuis. “Dat gaat overal zo zijn”, zeggen ze. “Mensen tussen de 15 en 35 jaar hebben nood aan sociaal contact, aan uitgaan, aan cafés. Dat heeft zware gevolgen als je dat zolang wegneemt. De psychologen zijn over bevraagd momenteel, je moet maanden wachten op een afspraak. Ik ga niet snel van een klif vallen, maar veel anderen wel. Mensen die alleen wonen bijvoorbeeld.”

23.20 uur: nog even terug naar de Ventura. Een klein uur geleden zat het hier nog vol, nu is er enkel nog het personeel dat theelichtjes van de tafels haalt. Hoe spijtig de cafégangers het ook vinden dat ze hun avond vroeger moesten stoppen, ze willen het de cafés duidelijk niet lastiger maken door hardnekkig te blijven plakken. Enkele meters verder, voor de betaalautomaat van de ondergrondse parking, staat nog een rij te wachten maar tegen half twaalf is het muisstil op de Vrijdagmarkt.